Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Juszczyk-Wiśniewska Sędziowie Sędzia WSA Alina Rzepecka Sędzia WSA Dariusz Skupień (spr.) Protokolant Sekretarz sądowy Danuta Chorabik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 października 2011 r. sprawy ze skargi RP sp. z o.o. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie klasyfikacji taryfowej oddala skargę.
[...] kwietnia 1999r. "RP" Sp. z o.o. (skarżąca) zgłosiła w Oddziale Celnym do objęcia procedurą dopuszczenia do obrotu (po zakończeniu uszlachetniania biernego kratki działowej - procedura 4021) nowe pojazdy samochodowe do transportu towarowego zbudowany na bazie nadwozia samochodu osobowego" (pola 31 SAD). W zgłoszeniu celnym towar zakwalifikowano do kodu 8704 31 91 1 taryfy celnej.
Decyzją z [...] kwietnia 2001r.. Dyrektor Urzędu Celnego uznał zgłoszenie celne za nieprawidłowe stwierdzając, że błędne zadeklarowano: procedurę celną, opis towaru, klasyfikację taryfową, wartość celną towaru oraz kwotę długu celnego.
W ocenie organu pojazdy jako "pojazdy samochodowe osobowo - towarowe (...)" winny zostać zaklasyfikowane do kodu taryfy celnej 8703.22.19.0 i poddane procedurze celnej dopuszczenia do obrotu (symbol 4000) i jako takie podlegać stawce celnej wynoszącej 15%. Uznano mianowicie, że o klasyfikacji taryfowej pojazdu decyduje jego rzeczywiste przeznaczenie, a w samochodach stanowiących przedmiot importu charakteru ich osobowego przeznaczenia nie zmieniło zamontowanie kratki oddzielającej przestrzeń bagażową.
Skarżąca spółka wywiodła odwołanie od tej decyzji. Zostało ono uwzględnione i decyzją z [...] sierpnia 2001r. Prezes Głównego Urzędu Ceł skorygował zaskarżoną decyzję jedynie co do wskazania podstawy prawnej, utrzymując ją w mocy w pozostałym zakresie.
Decyzja ta stała się przedmiotem skargi do ówczesnego Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Wyrokiem z dnia 16 lutego 2005r. (3/I SA/Po 2968/01) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu decyzję tę uchylił. Sąd stwierdził, że organy celne nie przeprowadziły dowodu z przedłożonego świadectwa homologacji (stanowiącego dokument urzędowy) stwierdzającego, że omawiany samochód jest samochodem ciężarowym. Wskazał, że świadectwo homologacji typu pojazdu jest dokumentem urzędowym i stanowi dowód tego, co zostało w nim urzędowo stwierdzone.
Z dokumentem urzędowym związane jest zaś domniemanie prawdziwości jego treści. Skoro więc art.194 §1 Ordynacji podatkowej ma zastosowanie w postępowaniu celnym, to organ celny, będąc związany dokumentem urzędowym, był zobowiązany uznać za udowodnione to, co wynikało z jego treści. Ocena tego dokumentu urzędowego i zakwestionowanie jego treści mogło mieć miejsce dopiero po przeprowadzeniu na podstawie art.194 §3 Ordynacji podatkowej dowodu przeciwko prawdziwości informacji zawartych w omawianym dokumencie. Nieuznanie zaś faktu stwierdzonego w dokumencie urzędowym stanowiło naruszenie prawa procesowego. Jak wskazał dalej WSA w Poznaniu, z zaskarżonej decyzji nie wynikało, by organy celne przeprowadziły dowody przeciwne podważające wiarygodność przedłożonego świadectwa homologacji. Zdaniem Sądu za taki dowód nie mogły być uznane zeznania świadka - funkcjonariusza celnego, które zawierały jedynie pobieżny opis pojazdów kontrolowanych podczas odpraw celnych.
Z powyższych względów WSA w Poznaniu uznał, że organy celne opisanym wyżej działaniem naruszyły art.194 §1, art.122 i art.187 Ordynacji podatkowej w zw. z art.262 Kodeksu celnego, co mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.