Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Wierchowicz (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Dariusz Skupień Sędzia WSA Jacek Niedzielski Protokolant st. sekr. sąd. Agnieszka Baczuń po rozpoznaniu w dniu 16 stycznia 2014 r. na rozprawie sprawy ze skargi M.T. o wznowienie postępowania sądowego zakończonego prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 5 października 2011 r. sygn. akt I SA/Go 608/11 w sprawie ze skargi M.T. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2005 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów 1. Zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że uchyla decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] r. nr [...] oraz decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia [...] r. nr [...]. 2. Zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz skarżącego kwotę 1.933,00 (jeden tysiąc dziewięćset trzydzieści trzy) złote tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Wyrokiem z dnia 5 października 2011 r., sygn. akt I SA/Go 608/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. oddalił skargę M.T. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] maja 2011r., nr [...] uchylającą decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia [...] stycznia 2010r. w przedmiocie ustalenia zobowiązania w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych za 2005r. od dochodu nieznajdującego pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów i orzekającą, że zryczałtowany podatek dochodowy od osób fizycznych za 2005r. wynosi 15.529 zł od dochodu nieznajdującego pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów w wysokości 20.705 zł. Powyższy wyrok uprawomocnił się z dniem 6 grudnia 2011 r.
W dniu 26 listopada 2013r. M.T., reprezentowany przez pełnomocnika, wniósł skargę o wznowienie postępowania zakończonego ww. wyrokiem, na podstawie art 272 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), wskazując w jej uzasadnieniu, iż jako materialnoprawną podstawę zaskarżonej decyzji, organy podatkowe wskazały przepisy art. 10 ust. 1 pkt 9, art. 20 ust. 3 i art. 30 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( Dz.U. Nr 80, poz. 350 ze zm.). Dalej wskazał, że Trybunał Konstytucyjny wyrokiem z dnia 18 lipca 2013r., SK 18/09 orzekł o niezgodności art. 20 ust. 3 u.p.d.o.f. - w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 1998 r. do dnia 31 grudnia 2006 r. - z art. 2 w związku z art. 64 ust 1 Konstytucji RP. W ocenie Trybunału Konstytucyjnego mechanizm opodatkowania dochodów z nieujawnionych źródeł przychodu lub nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach jest obarczony wadami związanymi z niejasnym pojęciem przychodu nieznajdującego pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu, jednoznacznego określenia zasad dotyczących biegu terminu ustalenia zobowiązania w zakresie podatku od dochodów nieujawnionych oraz rozkładu ciężaru dowodu w postępowaniu dotyczącym wskazanego podatku.
Zdaniem skarżącego wskazane przez Trybunał Konstytucyjny uchybienia regulacji w tym zakresie miały bezpośrednie przełożenie na postępowanie podatkowe toczące się wobec niego oraz na rozstrzygnięcie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. z dnia 5 października 2011 r. Organ podatkowy posłużył się bowiem domniemaniem opartym na treści niekonstytucyjnego przepisu art. 20 ust. 3 Ordynacji podatkowej wiążąc obowiązek podatkowy nie z momentem uzyskania przychodu ale z momentem wydatkowania takiego przychodu. Takie stanowisko nie wynika z art. 20 § 3 Ordynacji podatkowej. Z orzeczenia bowiem Trybunału Konstytucyjnego wynika, jeżeli o wystąpieniu przychodu nieznajdującego pokrycia w ujawnionych źródłach lub pochodzącego z źródeł nieujawnionych miałoby decydować dokonanie wydatków w celu nabycia mienia, a poniesienie wydatków i zgromadzenia mienia nastąpiłyby w różnych latach podatkowych, to nie jest jasne, do którego roku należałoby przypisać ów przychód. W świetle rozwiązania przyjętego przez organ podatkowy byłby to w istocie rok poniesienia wydatków. Okoliczność ta jest bardzo istotna ze względu na ustalenie, czy w danym wypadku zachowany został termin wydania decyzji ustalającej zobowiązania podatkowe z tytułu podatku od dochodów nieujawnionych, określony w art. 68 § 4 Ordynacji podatkowej.