Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Wierchowicz (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Stefan Kowalczyk Sędzia WSA Alina Rzepecka Protokolant Sekretarz sądowy Grzegorz Oracz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 czerwca 2011 r. sprawy ze skargi F S.A. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie klasyfikacji taryfowej 1. Uchyla zaskarżoną decyzję. 2. Zasądza od Dyrektora Izby Celnej na rzecz skarżącej Spółki kwotę 440,00 zł (czterysta czterdzieści złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Skarżąca - F Spółka Akcyjna (zw. dalej Skarżąca Spółka, Strona) wniosła skargę na decyzję Dyrektora Izby Celnej (zw. dalej Dyrektor IC) z dnia [...] marca 2011r. nr [...] utrzymującą w mocy wcześniejszą decyzję z dnia [...] listopada 2010r. nr [...] odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Dyrektora Izby Celnej nr [...] z dnia [...] czerwca 2002r. w przedmiocie klasyfikacji taryfowej.
W rozpoznawanej sprawie organ celny wydał orzeczenia uwzględniając następujący stan faktyczny i prawny:
W dniu [...] grudnia 2000r. Skarżąca Spółka, za pośrednictwem Agencji Celnej, zgłosiła do procedury dopuszczenia do obrotu preparaty doustne o nazwie handlowej "P", klasyfikując je jako leki do sprzedaży detalicznej do pozycji PCN 3004 90 99 0 ze stawką celną obniżoną 0%. Zgłoszenie zostało przyjęte przez funkcjonariusza celnego i zarejestrowane pod pozycją nr [...].
W wyniku przeprowadzonego postępowania celnego ustalono, że Skarżąca Spółka zgłaszając ww. towary do odpraw celnych zadeklarowała niewłaściwy kod PCN 3004 90 99 0 ze stawką celną obniżoną 0%, zamiast kodu PCN 2106 90 98 0 ze stawką celną konwencyjną w wysokości 25% (minimum 0,22 EUR/kg).
W związku z powyższym, Dyrektor Urzędu Celnego decyzją z dnia [...] listopada 2001r. nr [...] uznał ww. zgłoszenie celne za nieprawidłowe, zaklasyfikował sprowadzone preparaty do kodu PCN 2106 90 98 0 Taryfy celnej, jako środki spożywcze, określił kwotę długu celnego z zastosowaniem konwencyjnej stawki celnej w wysokości 25% (min. 0,22 EUR/kg) oraz nakazał uiścić niedobór cła wraz z należnymi odsetkami wyrównawczymi, liczonymi od dnia powstania długu celnego.
Dyrektor IC, po rozpatrzeniu odwołania Skarżącej, decyzją z dnia [...] czerwca 2002r. nr [...] utrzymał w mocy decyzję organu celnego I instancji.
Na ww. decyzję Strona złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, który wyrokiem z dnia 17 grudnia 2004r. sygn. akt 3/I SA/Po 1844/02 skargę oddalił.
Pismem z dnia [...] czerwca 2002r. Skarżąca Spółka wystąpiła z wnioskiem o stwierdzenie nieważności decyzji wydanych przez Dyrektora IC, w tym decyzji nr [...], na podstawie art.247 §1 pkt 3 ustawy z 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. nr 137, poz. 926 ze zm.) w zw. z art.262¹ §2 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. nr 75, poz. 802 ze zm.) w zakresie rozstrzygnięcia dotyczącego zapłaty odsetek wyrównawczych.
Dyrektor IC, postanowieniem z [...] sierpnia 2002r., na podstawie art. 266 Kodeksu celnego, połączył toczące się przed nim sprawy w celu ich łącznego rozpoznania, a następnie decyzją z [...] października 2002r. nr [...] odmówił stwierdzenia nieważności w żądanym zakresie.
W wyniku rozpoznania wniosku Skarżącej z dnia [...] października 2002r.
o ponowne rozpatrzenie sprawy, Dyrektor IC decyzją z dnia [...] grudnia 2002r. utrzymał w mocy swoją decyzję z dnia [...] października 2002r.