Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Grzęda, Sędziowie Sędzia WSA Krystyna Skowrońska-Pastuszko, Sędzia WSA Dariusz Skupień (spr.), Protokolant Krzysztof Garbacz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 listopada 2006r. sprawy ze skargi Zakładu E-S Sp. z o.o. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za marzec, kwiecień 2001 r. 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. określa, że uchylona decyzja nie może być wykonana; 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz skarżącej Spółki kwotę 10.217,00 (dziesięć tysięcy dwieście siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Skarżąca spółka Zakład E-S Sp. z.o.o. wniósł skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] października 2005 r. W sprawie był następujący stan faktyczny.
W dniach od 9 maja do 27 czerwca 2003 r. przeprowadzone zostało postępowanie kontrolne w Spółce z o.o. Zakład E-S.
Z przedłożonych do kontroli dokumentów wynika, iż w kontrolowanym okresie działalność gospodarczą jednostka prowadziła na terenie byłych ZWC S., który był również jedynym udziałowcem skarżącej Spółki.
Działalność gospodarcza jednostki polega na:
- zakupie i sprzedaży energii elektrycznej i cieplnej,
- sprzedaży usług tj. przesyłu energii elektrycznej i cieplnej,
- sprzedaży wytworzonych produktów własnych między innymi takich jak:
a) wody demineralizowanej,
b) sprężonego powietrza,
c) azotu itp.
Sprzedaż dokonywana była dla podmiotów prowadzących działalność na terenie byłych ZWCh S. S.A..
Sprzedaż energii elektrycznej i cieplnej odbywała się zgodnie z uregulowaniami zawartym w Prawie energetycznym tzn., iż przy sprzedaży tych towarów skarżąca stosowała ceny (taryfy) zatwierdzone przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki. Natomiast własne produkty Spółka sprzedawała stosując ceny wynikające z samodzielnie sporządzanych kalkulacji. Analiza ekonomiczna kosztów i przychodów wykazała, że Zakład E-S na sprzedaży własnych produktów poniósł stratę. Głównym odbiorcą wyrobów skarżącej był ZW S. S.A. (96,89% - 99,89%), będący jednocześnie jedynym udziałowcem skarżącej.
Z dokumentów wynika, że jednostka sporządzając kalkulację cenową przyjęła dla wszystkich odbiorców te same planowane koszty wytworzenia. Koszty wytworzenia powiększane są o narzut zysku. Narzut ten był zdecydowanie zróżnicowany dla jedynego udziałowca jak i dla szczególnych asortymentów, a mianowicie dla wody demineralizowanej i wody chłodniczej przedstawiał się następująco :
ZWCh S. S.A . pozostali odbiorcy woda demineralizowana 5,50 % 20,00 % woda chłodnicza 3 i 10
- sezon letni 1,55 % 15,20 %
-sezon zimowy 16,00% 25,70%.
Przy stosowaniu zróżnicowanego narzutu zysku ceny sprzedaży zakwestionowanych w czasie kontroli wyrobów kształtowały się następująco :
ZWCh S. S.A. pozostali odbiorcy woda demineralizowana 9,79 zł 10,80 zł woda chłodnicza 3 i l O
- sezon letni 32,96 zł 45,40 zł
- sezon zimowy 60,00 zł 65,00 zł.
Przy ustalaniu cen na wodę pitną skarżąca stosowała jednakowy narzut zysku w wysokości 15% dla swojego udziałowca jak i obcych kontrahentów.
Natomiast zysk powyżej 20 % stosowała dla takich wyrobów jak :
ZWCh S. S.A. pozostali odbiorcy azot 22,50 % 32,00 % sprężone powietrze do automatyki 20,60% 31,50% sprężone powietrze technologiczne 23,30% 32,50%
Należy stwierdzić, że w 2001 r. cennik na sprzedaż wytworzonych czynników Spółka sporządziła na podstawie rzeczywistych kosztów jednostkowych poniesionych w okresie od stycznia do listopada 1999 r., od stycznia do czerwca 2000 r. oraz, iż na produkcję własnych wyrobów (nie objętych prawem energetycznym) w 2001 r. przy ustaleniu ceny nie uwzględniła czynnika wzrostu tych kosztów na przestrzeni dwóch lat, co również miało realny wpływ na wysokość poniesionej przez ZE E-S straty.