Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Niedzielski Sędziowie Sędzia WSA Joanna Wierchowicz (spr.) Asesor WSA Barbara Rennert Protokolant Damian Bronowicki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 marca 2007r. sprawy ze skargi W.C. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie określenia kwoty długu celnego oraz podatku od towarów i usług 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. określa, że uchylona decyzja nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Dyrektora Izby Celnej na rzecz skarżącego kwotę 698 zł (sześćset dziewięćdziesiąt osiem) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
I SA/Go 1315/06
Uzasadnienie
Zaskarżoną decyzją z [...] sierpnia 2006r. nr [...] Dyrektor Izby Celnej , po ponownym rozpatrzeniu odwołania skarżącego W.C., uchylił decyzję Naczelnika Urzędu Celnego nr [...] z [...] października 2004r. w zakresie zastosowanej stawki celnej, kwoty wymiaru należnego cła, podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usługi jego kwoty wyliczonej oraz wyliczonych odsetek wyrównawczych i w tym zakresie dokonał ponownego wymiaru należności celnych przy zastosowaniu zerowej stawki celne w związku z czym zmniejszeniu uległy należności celne oraz podstawa opodatkowania podatkiem VAT w imporcie.
Dyrektor Izby Celnej ustalił, że w okresie pomiędzy 8 listopada 2001r. a 3 grudnia 2001r. skarżący dokonał siedmiu zgłoszeń celnych w procedurze dopuszczenia do obrotu towarów importowanych z firmy K.G. w Holandii, wskazując, iż przedmiotem obrotu jest szkło ogrodnicze, metalowe elementy konstrukcji, rury stalowe oraz elementy szklarni. Wyroby te objęto deklarowaną procedurą celną, i zwolniono w rozumieniu art. 3 § 1 pkt 25 ustawy Kodeks celny (jedn. tekst: Dz.U z 2001, nr 75, poz. 803, ze zm.),
Po przeprowadzonej kontroli postimportowej orzeczeniem z 27 lutego 2004r. wszystkie zgłoszenia celne połączono do łącznego rozpoznania i decyzją Naczelnika Urzędu Celnego z [...] października 2004r. uznano zgłoszenia celne za nieprawidłowe w części dotyczącej opisu towaru, klasyfikacji taryfowej, preferencji, stawek celnych i podatkowych, jak też kwot cła i podatku ustalając niedobór cła oraz podatku 25 355, 60 zł. Powyższe ustalono przyjmując, że przedmiotem importu był budynek prefabrykowany, nie zmontowany - szklarnia, a nie materiały konstrukcyjne, budowlane i szkło jak deklarował importer.
W odwołaniu od decyzji organu I instancji W.C. podniósł, że przedmiotem importu nie była rozmontowana szklarnia lecz materiały budowlane na szklarnię.
Dyrektor Izby Skarbowej decyzją z dnia [...] lutego 2005r. nr [...]. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji podzielając argumentację przytoczoną w uzasadnieniu decyzji Naczelnika Urzędu Celnego .
Na decyzję organu odwoławczego importer wniósł skargę do Sądu Administracyjnego, której zarzucił organom celnym błędną ocenę stanu faktycznego przez przyjęcie, że dostawy dotyczyły budynku prefabrykowanego w stanie rozmontowanym, bezpodstawne przyjęcie, że skarżący celowo i z rozmysłem dokonywał odprawy celnej sprowadzanych materiałów dzieląc je na 7 zgłoszeń celem zafałszowania stanu faktycznego, pominięcie okoliczności poniesienia przez importera nakładów na budowę szklarni wykraczających poza sprowadzone elementy budowlane, pominięcie zapisów faktur oraz świadectw przewozowych EUR 1. Podniesione zarzuty kwestionowały przyjęcie, że przedmiotem importu był budynek szklarni w stanie rozmontowanym oraz sklasyfikowanie ich według kodu taryfy celnej 9406 00 31 0.
W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Celnej wniósł o jej oddalenie. Wyraził pogląd, że jeśli skarżący twierdzi, że dokonał dokładnej i gruntownej oceny opłacalności zakupu towaru w holenderskiej firmie, a zarazem działał w sposób przemyślany i rozważny, to nie sposób przyjąć, by kupował towary stanowiące niespójne elementy w konstrukcji, nie nadające się do wbudowania w jednolitą budowlę bez przeróbek i modernizacji. Powyższe stwierdzenie strony potwierdza jedynie, zdaniem organu odwoławczego, że przedmiotem importu była szklarnia przewożona partiami. Importer by zobowiązany na podstawie § 237 ust.1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 7 września 2001 w sprawie deklaracji skróconych i zgłoszeń celnych (Dz.U. nr 117, poz. 1250, ze zm.) do uzyskania zgody organów celnych na obejmowanie procedurą dopuszczenia do obrotu poszczególnych partii towarów, zgodnie z klasyfikacją wyrobu w stanie zmontowanym czego skarżący nie uczynił. Zdaniem Dyrektora Izby Celnej klasyfikacji towaru dokonano zgodnie z regułą 2a ORINS, gdyż analiza zgłoszeń celnych skarżącego doprowadziła do wniosku, iż poszczególne części można uznać za wyrób co najmniej niekompletny w stanie nie zmontowanym, a co za tym idzie, wymierzyć cło za wyrób gotowy, bowiem ze sprowadzanych części możliwe było zmontowanie wyrobu choćby niekompletnego, ale noszącego zasadnicze cechy wyrobu gotowego - przedmiotem importu była szklarnia w stanie zdemontowanym posiadająca zasadnicze cechy wyrobu gotowego.