Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Celnej w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w przedmiocie podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Skupień Sędziowie Sędzia WSA Jacek Jaśkiewicz Asesor WSA Alina Rzepecka (spr.) Protokolant Grzegorz Oracz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 marca 2008 r. sprawy ze skargi RP sp. z o.o. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w przedmiocie podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego oddala skargę.

Inne orzeczenia o symbolu:
6119 Inne o symbolu podstawowym 611
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek od towarów i usług
Podatek akcyzowy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp.
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Celnej
Uzasadnienie strona 1/8

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością RP (zwana dalej skarżącą , Spółką lub RP, wniosła skargę na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] października 2007r., Nr [...], utrzymującą w mocy decyzję tego organu wydaną w pierwszej instancji z dnia [...] kwietnia 2007r. nr [...] o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] kwietnia 2004r. nr [...], utrzymującej w mocy decyzję Urzędu Skarbowego z dnia [...] września 2002r. w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług od samochodów marki R wprowadzonych na polski obszar celny przez skarżącą Spółkę w dniu [...] czerwca 1998 roku.

Powołując się na art.247 §1 pkt3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.- zw dalej o.p.), cyt. dalej jako Ordynacja podatkowa, skarżąca złożyła w dniu 11 grudnia 2006r. wniosek, żądając w nim stwierdzenia nieważności wyżej wymienionej ostatecznej decyzji podatkowej z powodu wydania jej z rażącym naruszeniem przepisów prawa, to jest:

 art.92 ust.1 oraz art.217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej przez opodatkowanie samochodów importowanych przez RP podatkiem akcyzowym, pomimo iż żadna z obowiązujących ustaw nie przewiduje opodatkowania przedmiotowych samochodów takim podatkiem, a co za tym idzie przez bezprawne ustalenie obowiązku podatkowego w odniesieniu do towarów, które nie mieściły się w przedmiocie opodatkowania akcyzą;

 art.6 ust.7 ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11 , poz. 50 ze zm.), cyt. dalej jako ustawa o VAT ;

 art.15 ust.4 ustawy o VAT przez bezprawne ustalenie podstawy opodatkowania podatkiem akcyzowym i VAT towarów nie objętych przedmiotem opodatkowania akcyzą;

 art.36 ust.1 i ust.2 ustawy o VAT przez bezpodstawne jego zastosowanie przy wydawaniu ostatecznej decyzji administracyjnej ;

 §1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 1998r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz.U. Nr 158 , poz.1036 ze zm.) w związku z art.13 ust.6 ustawy z dnia 9 stycznia 1997r. Kodeks celny (Dz.U. z 2001 r. Nr 75 , poz. 826 ze zm.), cyt. dalej jako Kodeks celny, przez niewłaściwe ich zastosowanie ;

 art.120 o.p. w związku z powołanymi wyżej przepisami przez ich błędną wykładnię i zastosowanie;

 art.121 §1 o.p. przez prowadzenie postępowania podatkowego w sposób naruszający zasadę działania w sposób wzbudzający zaufanie do organów celnych;

 art..122 o.p. poprzez niewłaściwe wyjaśnienie stanu faktycznego;

 art.187 §1 o.p. przez niewyczerpujące rozpatrzenie całego materiału dowodowego w sprawie ;

 art.194 §1 i §3 o.p. przez odrzucenie dokumentu urzędowego (świadectwa homologacji) jako dowodu tego co w nim zostało urzędowo stwierdzone, bez przeprowadzenia dowodu przeciwnego;

 art.210 §4 o.p. przez niewyjaśnienie podstawy prawnej, która uzasadniałaby opodatkowanie akcyzą importu samochodów zaklasyfikowanych do kodu SWW 1024.

W uzasadnieniu wniosku (jak i później w odwołaniu) RP przedstawiła stanowisko co do przesłanki rażącego naruszenia prawa określonej w art.247 §1 pkt3 o.p. i podkreślała, powołując się na doktrynę, iż naruszenie prawa jest "rażące", jeżeli czynność postępowania organu podatkowego lub istota załatwienia sprawy są w swej treści zaprzeczeniem treści obowiązującej regulacji prawnej, bowiem w takim przypadku działanie organu w toku postępowania lub rozstrzygnięcie sprawy w decyzji w ogóle nie odpowiada nakazom wynikającym z prawa obowiązującego lub też łamie nakazy w nim ustanowione. Skarżąca wskazywała, że rażące naruszenie prawa podobnie definiują sądy administracyjne. Na poparcie cytowała m.in. wyrok NSA w sprawie o sygn. akt FSK 2294/04 , jak też przytoczyła wyroki NSA : z dnia 16 grudnia 2002 r. (sygn. akt III SA 293/02) oraz z dnia 29 czerwca 2000r. (sygn. akt III SA 3279/99). Wskazując też na nieostrość pojęcia "rażące naruszenie prawa", skarżąca Spółka, za doktryną prawa podatkowego podała, iż o wykluczeniu naruszenia prawa w stopniu rażącym można mówić wyłącznie wówczas, gdy na gruncie danego przepisu możliwy jest wybór różnych jego interpretacji, z których każda daje się uzasadnić z jednakową mocą.

Strona 1/8
Inne orzeczenia o symbolu:
6119 Inne o symbolu podstawowym 611
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek od towarów i usług
Podatek akcyzowy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp.
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Celnej