Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Przemysław Dumana (spr.), Sędziowie WSA Bożena Miliczek-Ciszewska, Anna Tyszkiewicz-Ziętek, Protokolant Paulina Nowak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 marca 2014 r. sprawy ze skargi A S.A. w C. na decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych oddala skargę.
Decyzją z dnia [...] roku, nr [...] Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w K., działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 roku, poz. 749 z późniejszymi zmianami; dalej O.p.) oraz art. 26 ust. 3 i 4 pkt 1 i art. 31 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 28 września 1991 roku o kontroli skarbowej (t.j. w Dz.U. z 2011 roku, nr 41, poz. 214 z późniejszymi zmianami; dalej u.k.s.), utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] roku, nr [...] odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w K. (dalej DUKS) z dnia [...], nr [...] określającej spółce akcyjnej A (dalej podatnik, Spółka) zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych za 2004 w kwocie [...] złotych.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w pierwszej kolejności wskazał, że pismem z dnia 27 marca 2011 roku Spółka wniosła o przywrócenie terminu do złożenia odwołania od powołanej wyżej decyzji organu pierwszej instancji. Postanowieniem z dnia [...] roku Dyrektor Izby Skarbowej w K. odmówił przywrócenia terminu do wniesienia odwołania. Postanowieniem z [...] roku organ odwoławczy utrzymał w mocy własne postanowienie z dnia [...] roku. Na powyższe postanowienie została wniesiona przez Spółkę skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, który postanowieniem z dnia 11 stycznia 2012 roku, sygn. akt I SA/Gl 1130/11 ją odrzucił. Tym samym decyzja DUKS w K. z dnia [...] roku stała się ostateczna.
Wnioskiem z dnia 14 lutego 2012 roku podatnik wystąpił do Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej o stwierdzenie nieważności ww. decyzji DUKS z dnia [...] roku. Jako podstawę stwierdzenia nieważności decyzji wskazano art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej.
Spółka zarzuciła, że powołana wyżej decyzja została wydana z rażącym naruszeniem przepisów art. 120, art. 121 § 1, art. 122, art. 123, art. 124, art. 129, art. 187, art. 191, art. 210 § 4, art. 70, art. 140 § 1, art. 144, art. 145, art. 151 Ordynacji podatkowej, art. 25 ustawy u podatku dochodowym od osób fizycznych, art. 27 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, art. 24 ustawy o kontroli skarbowej oraz przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 października 1997 roku w sprawie sposobu i trybu określenia dochodów podatnika w drodze oszacowania cen w transakcjach dokonywanych przez tych podatników.
W dalszej części uzasadnienia decyzji DUKS podniósł, powołując się na wyrok NSA z dnia 19 października 2006 r., sygn. I FSK 104/06, że postępowanie w przedmiocie stwierdzenia nieważności nie może zmierzać do ponownego rozpoznania sprawy, a zatem nie można w jego toku weryfikować poczynionych przez organ I instancji ustaleń faktycznych, do czego prowadziłoby rozpoznanie podnoszonych przez wnioskodawcę zarzutów naruszenia od art. 120, art. 121 §, art. 122, art.123, art. 124, art. 187 i 191 O.p. W tym zakresie organ wskazał, że zarzuty te mogły być rozpatrywane w postępowaniu odwoławczym od decyzji wymiarowej.