Sprawa ze skargi na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2012 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożena Pindel, Sędziowie WSA Agata Ćwik-Bury (spr.), Bożena Suleja-Klimczyk, , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 5 października 2021 r. sprawy ze skargi G. W. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2012 r. oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/6

1. Przedmiotem skargi jest postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach (dalej: Dyrektor, organ odwoławczy) z dnia [...] r. nr [...] utrzymujące w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w B. (dalej: Naczelnik, organ pierwszej instancji) z dnia [...] r. nr [...] w sprawie odmowy wszczęcia postępowania z wniosku G. W. (dalej: skarżący, strona) dotyczącego stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2012 r.

2. Postępowanie przed organami podatkowymi.

2.1. Z akt sprawy wynika, że pismem z dnia 29 grudnia 2020 r. strona zwróciła się do organu pierwszej instancji o stwierdzenie i zwrot nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2012 r.

W uzasadnieniu wniosku strona wskazała, że w 2016 r. w toku czynności sprawdzających została poinformowana przez organ, iż wobec niezłożenia oświadczenia o zameldowaniu nie może skorzystać z ulgi meldunkowej, i że w zaistniałej sytuacji winna złożyć korektę zeznania rocznego za 2012 r. Przedstawione przez organ informacje były jednak błędne w świetle linii orzeczniczej dotyczącej warunku złożenia oświadczenia o prawie do skorzystania z ulgi meldunkowej. Z tego też względu strona powzięła błędne przeświadczenie, że nie nabyła prawa do ulgi meldunkowej a złożone przez nią zeznanie jest błędne. Działając zatem pod wpływem błędu, strona złożyła korektę zeznania rocznego za 2012 r., polegającą na wykazaniu dochodu ze zbycia nieruchomości jako dochodu do opodatkowania.

W ocenie strony, dla uznania działania przez nią pod wpływem błędu nie ma przy tym znaczenia to, czy organ działał w dobrej czy w złej wierze. Istotne jest, że prezentowany ówcześnie przez organ podatkowy pogląd był błędny, a tym samym doszło do wprowadzenia podatnika w błąd. Bezsporne jest natomiast zdaniem strony, że działając w zaufaniu do organów państwa złożyła w 2016 r. korektę deklaracji PIT za 2012 r. i wykazała w niej obowiązek zapłaty podatku, który nie był państwu należny.

Strona powołała się nadto we wniosku na art. 88 § 1 i § 2 w zw. z art. 84 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (t.j. z 2020 r., poz. 1740, dalej: k.c.), dotyczące uchylenia się od skutków prawnych złożonego oświadczenia woli.

Do wniosku strona załączyła oświadczenie z dnia 29 grudnia 2020 r. o uchyleniu się od skutków złożonej w 2016 r. korekty deklaracji PIT za 2012 r., w związku z wprowadzeniem w błąd przez organ podatkowy.

2.2. Postanowieniem z dnia [...] r. organ pierwszej instancji, działając na podstawie art. 165 § 1, art. 165a § 1 i § 2 w zw. z art. 79 § 2 oraz art. 216 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm., dalej: O.p.), odmówił stronie wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2012 r.

W uzasadnieniu tego postanowienia organ pierwszej instancji podniósł, że złożenie zeznania podatkowego ma charakter oświadczenia wiedzy, nie zaś oświadczenia woli. Zeznanie takie podlega zatem weryfikacji administracyjnej a nie cywilnoprawnej.

Strona 1/6