Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Przemysław Dumana (spr.), Sędziowie WSA Grzegorz Granieczny, Teresa Randak, Protokolant Paulina Kowalczyk, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 grudnia 2010 r. sprawy ze skargi A w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku rolnego 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) stwierdza, że uchylona decyzja nie podlega wykonaniu w całości do czasu uprawomocnienia się wyroku, 3) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. na rzecz strony skarżącej kwotę [...] (słownie: [...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Decyzją z dnia [...] roku, nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. (dalej SKO), działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t.j. w Dz.U. z 2005 roku, nr 8, poz. 60 z późniejszymi zmianami), art. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 roku o samorządowych kolegiach odwoławczych (t.j. w Dz.U. z 2001 roku, nr 79, poz. 856 z późniejszymi zmianami) oraz § 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 17 listopada 2003 roku w sprawie obszarów właściwości miejscowej samorządowych kolegiów odwoławczych (Dz.U. nr 198, poz. 1925), utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy Z. z dnia [...] roku, nr [...], którą organ ten określił A z siedzibą w W. (dalej A) wysokość zobowiązania w podatku leśnym za 2007 rok w kwocie [...] złotych.
W uzasadnieniu decyzji Samorządowe Kolegium Odwoławcze wskazało, że powołaną wyżej decyzją organ pierwszej instancji odkreślił A wysokość zobowiązania w podatku leśnym za 2007 rok.
W odwołaniu od tej decyzji pełnomocnik podatnika wniósł o jej uchylenie i umorzenie postępowania. Zaskarżonej decyzji zarzucił naruszenie art. 1 ust. 1 ustawy o podatku leśnym (dalej upl) - poprzez jego niezastosowanie oraz "pominięcie art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 10.04. 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych". W uzasadnieniu odwołania pełnomocnik stwierdził, że w rozpatrywanym przypadku obowiązek podatkowy w zakresie podatku leśnego wobec strony w ogóle nie powstaje, ponieważ zajęcie nieruchomości pod budowę dróg "ma specyficzny charakter i jest ściśle uregulowany ustawami". Zatem przyjęcie, iż "zajęcie gruntu pod budowę drogi będzie miało miejsce dopiero w sytuacji, gdy na zajętym terenie rozpoczną się pierwsze prace, kłóci się z całą regulacją ustawową dotyczącą zajmowania terenu pod drogi i ich budowy". Zdaniem pełnomocnika od dnia, w którym decyzja o ustaleniu lokalizacji drogi staje się ostateczna grunty te "tracą charakter" gruntów leśnych i zostają wyłączone spod kognicji ustawy o podatku leśnym.
Odnosząc się do zarzutów odwołania Samorządowe Kolegium Odwoławcze w pierwszej kolejności wskazało, że materialnoprawną podstawą podatku leśnego jest ustawa z dnia 30 października 2002 roku o podatku leśnym (t.j. w Dz.U. z 2002 roku, nr 200, poz. 1682 z późniejszymi zmianami).
Zgodnie z art. 1 powołanej wyżej ustawy opodatkowaniu podatkiem leśnym podlegają określone w ustawie lasy, z wyjątkiem lasów zajętych na wykonywanie innej działalności gospodarczej niż działalność leśna. Z kolei zgodnie z art. 2 ust. 1 upl podatnikami podatku leśnego są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki, nieposiadające osobowości prawnej, będące:
1) właścicielami lasów, z zastrzeżeniem ust. 3;
2) posiadaczami samoistnymi lasów;
3) użytkownikami wieczystymi lasów;
4) posiadaczami lasów, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego.
W dalszej części uzasadnienia decyzji SKO wyjaśniło, że podstawowe znaczenie przy ustalaniu wymiaru podatków ma przepis art. 21 ustawy z dnia 17 maja 1989 roku - Prawo geodezyjne i kartograficzne (t.j. Dz.U. z 2005 roku, Nr 240, poz. 2027 z późniejszymi zmianami), który stanowi, że podstawę wymiaru podatku stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków. Podkreśliło, że dane te są wiążące dla organów podatkowych, a wypis z rejestru gruntów jest - zgodnie z art. 194 § 1 Ordynacji podatkowej - dokumentem urzędowym sporządzonym w formie określonej przepisami prawa przez powołane do tego organy władzy publicznej, stanowiącym dowód tego, co zostało w nim urzędowo stwierdzone.