Sąd podzielił przy tym stanowisko organu interpretacyjnego w kwestii podziału dochodu ze sprzedaży nieruchomości w celu ustalenia podstawy opodatkowania i obliczenia podatku odrębnie dla każdego z małżonków pozostających we wspólności majątkowej. Skoro udziały małżonków w majątku wspólnym są równe (art. 43 § 1 K.r.o.) - każdemu z nich można przypisać konkretny udział w dochodzie ze sprzedaży nieruchomości, a obowiązek podatkowy powstaje dla każdego z nich odrębnie. W konsekwencji, przedmiotem zwolnienia podatkowego, wskazanego w art. 21 ust. 1 pkt 126 u.p.d.o.f., jest przychód każdego z małżonków z osobna.
W skardze kasacyjnej pełnomocnik skarżącego wniósł o uchylenie powyższego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.
Pełnomocnik skarżącego, w oparciu o art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm., dalej: "P.p.s.a."), podniósł zarzut naruszenia przepisów prawa materialnego, tj.:
- art. 19 ust. 1, ust. 3-4 w zw. z art. 30e ust. 2 u.p.d.o.f. poprzez przyjęcie, że przepis ten dopuszcza możliwość określenia wysokość przychodu w sposób inny aniżeli wyrażony w cenie przewidzianej w umowie sprzedaży, jak również możliwość podziału wartości przychodu na wartość lokalu mieszkalnego i wartość udziału w gruncie. Zobowiązanie podatnika do ich wyodrębnienia i wyceny wartości udziału w gruncie sprzedanego lokalu, stanowiącego odrębną nieruchomość, narusza art. 19 ust. 1 u.p.d.o.f.;
- art. 21 ust. 1 pkt 126 lit. b) u.p.d.o.f. oraz art. 2 ust. 1, art. 3 ust. 1-2 ustawy o własności lokali i art. 46, art. 48 i art. 50 K.c. poprzez uznanie, że argumentacja innych sądów, odnosząca się do zbycia budynków mieszkalnych, dotyczy także lokali mieszkalnych będących odrębną nieruchomością. Przyjęcie przez sąd administracyjny pierwszej instancji takiego stanowiska prowadzi do wniosku, że treść przepisu dotyczącego zwolnienia od podatku przychodów z odpłatnego zbycia budynku mieszkalnego jest tożsama z treścią przepisu dotyczącą zwolnienia od podatku przychodu z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego, stanowiącego odrębną nieruchomość. Wobec tego, przypis ten byłby zbędny, ponieważ nie zawierałby nowej treści normatywnej;
- art. 30e ust. 2 i art. 21 ust. 1 pkt 126 i ust. 22 u.p.d.o.f. poprzez błędne zaakceptowanie dokonanego przez organ interpretacyjny równego podziału dochodu pomiędzy małżonków, którzy uzyskali przychód z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego, stanowiącego odrębną nieruchomość.
Wyrokiem z dnia 14 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 2146/11 Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 11 stycznia 2011 r. w całości i przekazał temu Sądowi sprawę do ponownego rozpoznania.
Odnosząc się do sformułowanych w skardze kasacyjnej dwóch pierwszych zarzutów naruszenia prawa materialnego przez błędną wykładnię art. 19 ust. 1, 3 i 4 w związku z art. 30e ust. 2 oraz art. 21 ust. 1 pkt 126 lit. b u.p.d.o.f. (rozpatrywanego w zestawieniu z innymi przepisami), jak też konfrontując je z oceną dokonaną przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w zaskarżonym wyroku Naczelny Sąd Administracyjny zaznaczył, że korespondują one ze stanowiskiem wyrażonym przez Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale składu 7 sędziów z dnia 2 kwietnia 2012 r., sygn. akt II FPS 3/11. Sąd stwierdził w niej, że "tak zwana ulga meldunkowa przewidziana w art. 21 ust. 1 pkt 126 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w stanie prawnym obowiązującym do końca 2008 r., obejmowała swoim zakresem nie tylko przychody uzyskane z odpłatnego zbycia budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, ale także gruntu, na którym budynek ten został posadowiony". Zaakcentował, iż "nie sposób założyć, że teza, o której mowa, nie znajduje zastosowania w przypadku, gdy przedmiotem zbycia jest lokal mieszkalny (w samym uzasadnieniu zakwestionowanego wyroku posłużono się zresztą argumentacją odwołującą się do analogii uregulowań dotyczących budynku mieszkalnego i lokalu)". Sąd drugiej instancji wskazał też, że dla wyniku przeprowadzonej kontroli instancyjnej istotne jest również to, iż w analizowanym stanie faktycznym spełniony został warunek zameldowania wnioskodawcy na pobyt stały w zbywanym lokalu mieszkalnym przez okres dłuższy niż 12 miesięcy.
Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że "badając zgodność z prawem zaskarżonej interpretacji, sąd administracyjny pierwszej instancji dopuścił się naruszenia prawa materialnego, tj. wskazanych uprzednio przepisów u.p.d.o.f. mających zastosowanie w przedstawionym we wniosku o wydanie interpretacji stanie faktycznym".
Jednocześnie Sąd drugiej instancji stwierdził, że sposób postawienia i uzasadnienia trzeciego z zarzutów skargi kasacyjnej (naruszenia art. 30e ust. 2 i art. 21 ust. 1 pkt 126 i ust. 22 u.p.d.o.f.) nie pozwala na jego merytoryczne rozpoznanie. Wskazał, że strona skarżąca "poprzestała bowiem, nie bacząc na ogólnie przyjęte zasady gramatyki oraz poprawności formułowania pism procesowych, na kilkuzdaniowym zasygnalizowaniu domniemanej nieprawidłowości". W tym stanie wyraził stanowisko, że "nie bardzo wiadomo jak rozumieć konstatację, że <