Sprawa ze skargi na decyzję SKO w B. w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji dotyczącej umorzenia zaległości podatkowej w łącznym zobowiązaniu pieniężnym za IV kwartał 2009 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Przemysław Dumana, Sędziowie WSA Bożena Miliczek-Ciszewska, Anna Tyszkiewicz-Ziętek (spr.), Protokolant specjalista Anna Florek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 stycznia 2015 r. sprawy ze skargi K. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji dotyczącej umorzenia zaległości podatkowej w łącznym zobowiązaniu pieniężnym za IV kwartał 2009 r. oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/16

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. (dalej także: Kolegium) działając na podstawie art. 17, 18, 21 ust. 1 ustawy z dnia 12 października1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (t.j. Dz. U. z 2001 r., Nr 79 poz. 856) oraz art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) utrzymało w mocy decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia z urzędu nieważności decyzji Burmistrza P. z dnia [...] r. nr [...] w sprawie umorzenia zaległości w łącznym zobowiązaniu pieniężnym za IV kwartał 2009 r. w kwocie [...] zł.

W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia wskazano na wstępie, że pismem z dnia 25 września 2013 r. Burmistrz P. zwrócił się do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z wnioskiem o rozważenie możliwości stwierdzenia nieważności skierowanej do K. G. decyzji z dnia [...] r. nr [...] w sprawie umorzenia zaległości w łącznym zobowiązaniu pieniężnym za IV kwartał 2009 r. wskazując na ustalenia kontroli przeprowadzonej w 2012 r. w Urzędzie Gminy P. przez Centralne Biuro Antykorupcyjne. W załączeniu przedstawiono wyciąg z protokołu kontroli z dnia 10 października 2012 r., w którym zarzucono Burmistrzowi P. rażące naruszenie prawa poprzez zastosowanie ulg wskazanych w omawianej decyzji z dnia [...] r.

Dalej podano, że postanowieniem z dnia 14 października 2013 r. Kolegium wszczęło z urzędu postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności wskazanej decyzji, w celu rozważenia ewentualnego istnienia przesłanek do wzruszenia ostatecznej decyzji, a decyzją z dnia [...] r. Nr [...] stwierdziło nieważność wskazanej decyzji Burmistrza P..

Relacjonując zarzuty zawarte w odwołaniu od tego rozstrzygnięcia podano, że wytknięto w nim brak rzetelnego zbadania okoliczności sprawy, w tym nie uwzględnienie wniosku dowodowego podatnika o powołanie ówczesnego Burmistrza w charakterze świadka, w celu wyjaśnienia rzeczywistych przyczyn udzielenia ulgi, którymi ten organ kierował się wyrażając zgodę, gdyż nie da się ich ustalić z lakonicznego uzasadnienia decyzji. W odwołaniu wskazano, że Kolegium dokonało dowolnej i powierzchownej analizy materiału dowodowego, w szczególności protokołu rokowań i aktu notarialnego, co doprowadziło do stwierdzenia, iż zobowiązania wynikające z tych dokumentów nie mogą wywołać skutków dla wymiaru podatku i stanowić podstawy do rezygnacji z jego dochodzenia. Tymczasem, w ocenie pełnomocnika strony, analiza ta konieczna jest do zbadania wzajemnych ustępstw, jakie poczyniły na swoją rzecz obie strony umowy i względów, jakie przy tym kierowały Burmistrzem P.. Zdaniem pełnomocnika podatnika Burmistrz P. zawierając stosowny zapis w akcie notarialnym dużo wcześniej przed wydaniem decyzji dokonał oceny istnienia interesu publicznego, który przejawiał się w "dążeniu Gminy P. do uzyskania środków pieniężnych poprzez zbycie należącej do niej nieruchomości, dla której - ze względu na niekorzystne warunki terenu - nie potrafiono znaleźć nabywcy" i skoro ocena ta zachowała aktualność to nie było potrzeby jej szczegółowego ponownego przeprowadzania na etapie wydawania konkretnej decyzji umorzeniowej. W odwołaniu zarzucono także nieustalenie czy nastąpiło rażące (jak tego wymaga art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej) naruszenie prawa w ocenie ważnego interesu podatnika i interesu publicznego. Wskazano także na niezapełnienie stronie czynnego udziału i uniemożliwienie złożenia dalszych wniosków dowodowych. W ocenie autora odwołania wadliwość uzasadnienia decyzji organu I instancji nie skutkuje nieważnością decyzji, gdyż w myśl art. 210 § 5 Ordynacji podatkowej ustawodawca przewidział możliwość odstąpienia od uzasadnienia w przypadku uwzględnienia żądania strony w całości.

Strona 1/16