Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Randak (spr.), Sędziowie WSA Beata Machcińska, Bożena Suleja-Klimczyk, Protokolant Dominika Zabielska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 czerwca 2017 r. sprawy ze skargi A Sp. z o.o. w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2005 r. oraz 2006 r. oddala skargę.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. (dalej określane też "SKO" lub "Kolegium" - działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 i art. 144 § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 roku, poz. 613 ze zm., dalej jako "O.p.") oraz art. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 1659 ze zm.) i § 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 17 listopada 2003 r. w sprawie obszarów właściwości samorządowych kolegiów odwoławczych (Dz.U. Nr 198, poz. 1925) po rozpatrzeniu odwołania A. sp. z o.o. z siedzibą w W. - dalej określana też "Spółka", "podatniczka" lub "skarżąca" - od decyzji Prezydenta Miasta K. z dnia [...] r. Nr [...] w sprawie odmowy stwierdzenia nadpłaty z tytułu podatku od nieruchomości za 2005 r. w wysokości [...] zł oraz odmowy stwierdzenia nadpłaty z tytułu podatku od nieruchomości za 2006 r. w wysokości [...] zł (razem [...] zł) utrzymało w mocy decyzję organu podatkowego I instancji.
Uzasadniając rozstrzygnięcie, SKO wskazało, że pismem z dnia 3 listopada 2014 r. Spółka złożyła odwołanie od decyzji Prezydenta Miasta K., w którym podnosiła, że - według niej - przepisy Ordynacji podatkowej nie przewidują możliwości zakończenia jedną decyzją dwóch odrębnie wszczętych postępowań, które dotyczyły stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za dwa okresy podatkowe, tj. 2005 i 2006 r. Zarzuciła w związku z tym naruszenie art. 207 O.p. i stwierdziła, że Prezydent Miasta K. nie miał prawnego umocowania do wydania w rozpatrywanej sprawie jednej decyzji. Podatniczka odniosła się też do decyzji Kolegium utrzymującej w mocy decyzje organu I instancji w sprawie określenia Spółce wysokości zobowiązania za rok 2005 i 2006. Dotyczyło to decyzji Kolegium nr [...] i Nr [...], które zostały przez Spółkę zaskarżone do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach (Sąd skargi te prawomocnymi postanowieniami z dnia 23 marca 2015 r. odrzucił).
Odwołująca zwróciła się nadto o zawieszenie postępowań w sprawie stwierdzenia nadpłaty za lata 2005 i 2006 do czasu rozstrzygnięcia sprawy dotyczącej określenia wysokości zobowiązania w podatku od nieruchomości za ten okres. W konkluzji strona stwierdziła, że ponieważ "drogi wewnętrzne wskazane we wniosku Spółki są budowlami w rozumieniu prawa budowlanego, ustawy o drogach publicznych i podatku od nieruchomości, służyły obsłudze ruchu drogowego to podlegały zwolnieniu z podatku od nieruchomości w latach 2005 i 2006 r., co oznacza, że zapłacony od nich podatek stanowi nadpłatę w rozumieniu art. 72 § 1 Ordynacji podatkowej".
Dalej, SKO wyjaśniło, że postanowieniem z dnia [...] r. nr [...] zawiesiło postępowanie w sprawie z odwołania A. od decyzji Prezydenta Miasta K. z dnia [...] r. w sprawie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2004 r. z uwagi na konieczność rozstrzygnięcia przez WSA w Gliwicach skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] r. nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Prezydenta Miasta K. z dnia [...] r. Nr [...] w sprawie określenia Spółce wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2004 rok w kwocie [...] zł.