Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Eugeniusz Christ (spr.), del. Sędzia SO Sędzia WSA Dorota Kozłowska, Wojciech Organiściak, Protokolant Paulina Nowak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 grudnia 2014 r. sprawy ze skargi J. A. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania z wniosku o umorzenie postępowania egzekucyjnego 1) uchyla zaskarżone postanowienie; 2) orzeka, że uchylone postanowienie nie podlega wykonaniu w całości do czasu uprawomocnienia się wyroku.
Postanowieniem z dnia [...] Nr [...], wydanym na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 144 i art. 105 w związku z art. 126 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. 2013. 267), dalej K.p.a., oraz art. 18 i art. 59 ustawy z dnia 17 czerwca
1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. 2012. 1015), dalej ustawa egzekucyjna, Dyrektor Izby Skarbowej w K., dalej organ odwoławczy, po rozpatrzeniu zażalenia pani J. A., dalej zobowiązana, na postanowienie Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w C. (dalej organ egzekucyjny) z dnia [...] (winno być [...] ) o umorzeniu postępowania egzekucyjnego, prowadzonego na podstawie tytułów wykonawczych nr [...] oraz [...] - zaskarżone postanowienie utrzymał w mocy.
Uzasadniając rozstrzygnięcie organ odwoławczy stwierdził, że na podstawie wskazanych w postanowieniu tytułów wykonawczych organ egzekucyjny wszczął wobec zobowiązanej postępowanie egzekucyjne doręczając w dniu 7 grudnia 2009 r. odpis tytułu nr [...], a w dniu 3 czerwca 2011 r. odpis tytułu nr [...]. Następnie zawiadomieniem z dnia 25 marca 2013 r. dokonał zajęcia świadczenia zobowiązanej w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych (ZUS) w C., a zawiadomieniem z dnia 5 sierpnia 2013 r. zajął nadpłatę podatkową "u siebie" jako organu podatkowego.
W dniu 1 sierpnia 2013 r. zobowiązana wniosła pismo, w którym domagała się wstrzymania egzekucji, kwestionując wymagalność dochodzonych przedmiotowymi tytułami należności, zaś precyzując ten wniosek i uzupełniając jego braki wniosła też o umorzenie postępowania egzekucyjnego. Negując prawomocność postanowienia organu egzekucyjnego z dnia 12 czerwca 2013 r. o odmowie umorzenia postępowania egzekucyjnego z jej wniosku z dnia 23 kwietnia 2013 r. zobowiązana podniosła, że zostało ono zakwestionowane pismem, które winno być potraktowane jako środek zaskarżenia.
Wydając zaskarżone postanowienie organ egzekucyjny wyjaśnił, że w tej sprawie zostało już wydane wcześniejsze ostateczne postanowienie tego organu z dnia [...] odmawiające umorzenia przedmiotowego postępowania egzekucyjnego. Żaląc się na to postanowienie zobowiązana podkreśliła, że postępowanie dotyczy tytułu wystawionego na podstawie nieostatecznego postanowienia Samorządowego Kolegium Odwoławczego (SKO) oraz należności zapłaconej dodając, że wskazane postanowienie zaskarżone zostało do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, zatem nie jest ostateczne. Podniosła także, że drugi tytuł wykonawczy został wdrożony już wcześniej do egzekucji, dołączając zawiadomienie o zajęciu z ZUS z dnia 24 kwietnia 2012 r., co wskazuje na dwukrotne egzekwowanie tożsamych należności.
Organ odwoławczy ustalił jako bezsprzeczne, że w trakcie prowadzonego wobec zobowiązanej postępowania egzekucyjnego, był już rozpoznany jej wniosek o jego umorzenie złożony w dniu 23 kwietnia 2014 r. (winno być 2013 r.), w sprawie którego organ egzekucyjny wydał postanowienie z dnia [...] w którym odmówił umorzenia postępowania egzekucyjnego prowadzonego na podstawie spornych tytułów, zaś postanowienie to stało się prawomocne i nadal obowiązuje w obrocie prawnym. Wyjaśnił, że regulujący kwestię umorzenia postępowania egzekucyjnego art. 59 § 1 i 2 ustawy egzekucyjnej nie zakreśla żadnego terminu dla złożenia wniosku o umorzenie postępowania egzekucyjnego jednak kolejne wnioski w tej samej sprawie mogą być wnoszone bądź w zmienionym terminie prawnym bądź z powodu odmiennej argumentacji. Zdaniem organu odwoławczego stan faktyczny i prawny sprawy nie uległ zmianie, gdyż jak zapewnia wierzyciel, zaległości objęte przedmiotowymi tytułami wykonawczymi są nadal wymagalne, co potwierdził w swoich pismach z dnia 21 i 31 października 2013 r. Wskazał, że zgodnie z art. 29 ustawy egzekucyjnej organy podatkowe nie są uprawnione do badania zasadności i wymagalności obowiązku poddanego egzekucji administracyjnej. Zauważył, że zobowiązana przytaczała ponownie wcześniejszy argument dotyczący wystawienia tytułów wykonawczych na podstawie niestatecznego postanowienia SKO oraz na należność już zapłaconą, czyli nieistnienie i brak wymagalności dochodzonych przymusowo zadłużeń, zarówno z tytułu zwrotu nienależnie pobranych świadczeń, jak i podatku od nieruchomości.