Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożena Suleja - Klimczyk, Sędziowie WSA Dorota Kozłowska, Bożena Pindel (spr.), , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 26 maja 2020 r. sprawy ze skargi A. B. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia [...] nr [...] w przedmiocie kary porządkowej oddala skargę.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Katowicach postanowieniem z [...] r.
nr [...] ‒ działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 239 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900 ze zm. - dalej o.p.) ‒ po rozpoznaniu zażalenia wniesionego przez A. B. (dalej - Skarżący, Strona, Ukarany), utrzymał w mocy postanowienie Prezydenta Miasta B. z [...] r. nr [...] nakładające na Stronę, jako Prezesa Zarządu A Sp. z o.o. (dalej - Spółka) karę porządkową w wysokości [...] zł.
Przedmiotowe postanowienie zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym.
Wspomnianym postanowieniem z [...] r. organ I instancji nałożył na Stronę karę porządkową w wysokości [...] zł. W jego uzasadnieniu przedstawiono okoliczności, które legły u podstaw wymierzenia wspomnianej kary. Otóż jak wyjaśniono, postanowieniem z dnia [...] r. Prezydent Miasta z uwagi na charakter prowadzonej działalności wezwał Spółkę do określenia dogodnego dla niej terminu kontroli podatkowej. Ponieważ Spółka nie zajęła stanowiska w tej kwestii, organ I instancji wyznaczył kontrolę w dniach [...] - [...] r. We wskazanym terminie na miejscu kontroli nie był obecny nikt z osób uprawnionych do reprezentowania Spółki. Ponadto pomimo skutecznie doręczonych Spółce zawiadomień o zamiarze wszczęcia kontroli podatkowej w dniu [...] r. oraz [...] r. nie okazano przedmiotu kontroli. W związku z tym postanowieniem z dnia [...] r. nr [...] ukarano Spółkę karą porządkową w kwocie [...] zł. Rozstrzygnięcie to SKO utrzymało w mocy postanowieniem z dniu [...] r. nr [...]. Natomiast skarga Spółki na postanowienie Kolegium została oddalona prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 23 lipca 2019 r. o sygn. akt I SA/Gl 324/19.
Następnie stosowanie do art. 284 § 3 o.p. pismem z [...] r. nr [...] (doręczonym [...] r.) wezwano Stronę do stawienia się w Urzędzie Miejskim celem doręczenia jej upoważnienia do przeprowadzenia kontroli podatkowej nieruchomości. W związku z bezskutecznym upływem terminu z art. 284 § 3 o.p. przyjęto, iż wszczęcie kontroli nastąpiło z dniem [...] r. W dalszej kolejności pismem z [...] r. nr [...] (odebranym [...] r.) organ I instancji poinformował Spółkę, że w ramach wszczętego postępowania kontrolnego czynności kontrolne zostaną podjęte na terenie nieruchomości w dniu [...] r. W terminie tym pracownikom organu po raz kolejny odmówiono przeprowadzenia oględzin nieruchomości pomimo asysty funkcjonariuszy Straży Miejskiej oraz Policji. W ocenie Prezydenta Miasta, po stronie kontrolowanego podmiotu nie wystąpiły jakiekolwiek przeszkody, które uniemożliwiałyby udostępnienie nieruchomości. Zauważono także, że zgodnie z art. 286 § 1 o.p. pracownicy organu byli uprawnieni do przeprowadzenia oględzin przedmiotu kontroli, a ponadto stawili się na nieruchomości posiadając stosowne imienne upoważnienia do przeprowadzenia kontroli podatkowej, posiadali legitymacje służbowe oraz uprzedzili wcześniej właściciela nieruchomości o planowanych czynnościach. Podniesiono również, że właściciel nieruchomości był obecny na obiekcie, a mimo to sprzeciwił się czynnościom kontrolnym, stwierdzając, że argumentacja uzasadniająca ten sprzeciw została wyrażona w pismach skierowanych do organu podatkowego. Tymczasem, w opinii organu I instancji, w myśl art. 287 o.p. był on zobligowany umożliwić pracownikom organu podatkowego przeprowadzenia czynności kontrolnych. Uznał tym samym, że Kontrolowany bezzasadnie odmówił okazania przedmiotu oględzin, mimo prawidłowego wszczęcia postępowania kontrolnego, na które składa się między innymi prawo do wstępu do pomieszczeń i innych lokali. Powołano się także na stanowisko NSA z dnia 28 września 2018 r. sygn. akt II FSK 2645/16 dla wykazania, że twierdzenie Skarżącego o rzekomym naruszaniu miru domowego (art. 193 Kodeksu karnego) nie uzasadnia odmowy udostepnienia przedmiotu oględzin. Prezydent Miasta zanegował również pogląd Strony, że organ podatkowy nie jest uprawniony do weryfikowania danych zadeklarowanych przez podatnika wskazując, że posiada takie prawo w całym okresie przedawnienia zobowiązania podatkowego.