Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Przemysław Dumana, Sędziowie WSA Krzysztof Winiarski, Edyta Żarkiewicz (spr.), Protokolant Izabela Maj, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 stycznia 2010r. sprawy ze skargi G. F. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie egzekucji świadczeń pieniężnych oddala skargę.
Postanowieniem z dnia [...] r. nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej w K. na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 144 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity z 2000 r. Dz. U. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.) oraz art. 17 § 1, art. 18, art. 23 § 1 i § 4 pkt. 1 i art. 34 § 5 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tekst jednolity z 2005 r. Dz. U. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.), po rozpatrzeniu zażalenia G. F. utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w T. z dnia [...] r. znak: [...] o uznaniu za bezzasadny zarzutu przedawnienia zobowiązania podatkowego, wniesionego przez pełnomocnika zobowiązanego na postępowanie egzekucyjne prowadzone na podstawie tytułów wykonawczych z dnia [...] 2008 r. o Nr [...] i o Nr [...] .
W uzasadnieniu wskazał, że w dniu [...] 2008 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w T., działając jako wierzyciel i organ egzekucyjny wystawił wobec zobowiązanego, tytuły wykonawcze o Nr [...] oraz o Nr [...] , obejmujące zaległość podatkową z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 2002 r. w kwocie [...] zł. oraz odsetki za zwłokę od nieuiszczonych w terminie płatności zaliczek na w/w podatek za miesiące [...] r. oraz [...] r. Podstawę prawną wystawienia tytułów wykonawczych stanowiła decyzja Naczelnika Urzędu Skarbowego w T. z dnia [...] 2008 r. o Nr [...]. Pismem z dnia [...] 2008 r. zobowiązany G.F., reprezentowany przez pełnomocnika, złożył w Urzędzie Skarbowym w T. zarzuty na postępowanie egzekucyjne prowadzone na podstawie tytułów wykonawczych z dnia [...] 2008 r. o Nr [...] oraz o Nr [...] . Jako podstawę prawną zgłoszonych zarzutów powołał art. 33 ustawy egzekucyjnej w zw. z art. 59 § 1 pkt 9 i art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej. Jednocześnie pełnomocnik zobowiązanego na podstawie wyżej wymienionych przepisów oraz regulacji art. 20 § 2 ustawy z dnia 12.09.2002 r. o zmianie ustawy Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych ustaw (DZ. U. z 2002 r. Nr 169, poz. 1387 z późn. zm.), podniósł zarzut prowadzenia postępowania egzekucyjnego pomimo wygaśnięcia obowiązku wskutek przedawnienia. Zarzucając powyższe, wniósł o niezwłoczne umorzenie prowadzonego postępowania na podstawie art. 59 § 1 pkt 2 ustawy egzekucyjnej oraz o uchylenie dokonanych dotychczas czynności egzekucyjnych. W uzasadnieniu zgłoszonych zarzutów stwierdził, że kluczowym w przedmiotowej sprawie jest ustalenie stanu prawnego będącego podstawą dla oceny zobowiązania podatkowego zobowiązanego, które dotyczy zaległości podatkowej G. F. w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2002. W odniesieniu do tej kwestii, wskazał na nowelizację ustawy Ordynacja podatkowa, dokonaną ustawą z dnia 12.09.2002 r. o zmianie ustawy Ordynacja podatkowa i zmianie niektórych ustaw (DZ. U. z 2002 r. Nr 169, poz. 1387 z późn. zm.), która weszła w życie w dniu 1.01.2003 r. Zgodnie z treścią art. 20 § 1 i § 2 ustawy nowelizującej, do przedawnienia zobowiązań podatkowych powstałych przed dniem wejścia niniejszej ustawy stosuje się przepisy ustawy zmienianej w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą (nowe przepisy), z zastrzeżeniem § 2, który stanowi, że jeżeli dotychczasowe przepisy określają korzystniejsze dla podatnika zasady i terminy przedawnienia zobowiązań podatkowych, stosuje się przepisy obowiązujące przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. Następnie pełnomocnik zobowiązanego wskazał, że dokonując analizy porównawczej tekstu sprzed nowelizacji oraz po jej dokonaniu należy stwierdzić, że nowelizacja ta doprowadziła do pogorszenia sytuacji prawnej podatników w zakresie zasad dotyczących zawieszenia lub przerwania biegu terminu przedawnienia oraz zaspokojenia się z poszczególnych składników majątkowych podatnika. Podsumowując powyższe, stwierdził, że w niniejszej sprawie, w której przedmiotem jest zobowiązanie podatkowe powstałe w 2002 roku, należy bezsprzecznie stosować przepisy sprzed powołanej nowelizacji. W związku z tym stwierdził, że zobowiązanie podatkowe wygasło wskutek jego przedawnienia. W pierwszej kolejności pełnomocnik zobowiązanego wskazał, że przerwanie biegu terminu przedawnienia nie nastąpiło wskutek zastosowania środka egzekucyjnego, o którym podatnik został powiadomiony, gdyż powiadomienie to nastąpiło w dniu [...] 2009 r., to jest po upływie terminu przedawnienia. Następnie pełnomocnik zobowiązanego stwierdził, że dokonana przez niego na wstępie niniejszych zarzutów wykładnia art. 70 ustawy Ordynacja podatkowa, wskazuje, że bez znaczenia dla biegu terminu przedawnienia jest wszczęcie przeciwko podatnikowi postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe. Zaznaczył jednocześnie, że w sprawie G. F.można mówić o wszczęciu postępowania karno-skarbowego w dniu [...] 2009 r. Podkreślił, że przeważająca zarówno w doktrynie, jak i w orzecznictwie wykładnia przepisu art. 313 K.p.k. stanowi, że dla wszczęcia postępowania przeciwko oznaczonej osobie, obok wydania samego postanowienia o przedstawieniu zarzutów, koniecznym jest jego promulgacja rozumiana jako zapoznanie osoby podejrzanej z jego treścią oraz jej przesłuchanie. W podsumowaniu stwierdził, że zobowiązanie podatkowe określone w decyzji z dnia [...] r. wygasło z dniem [...] 2009 r., co uzasadnia wniosek o umorzenie postępowania egzekucyjnego.