Sprawa ze skargi na decyzję SKO w Katowicach w przedmiocie zmiany decyzji ostatecznej w sprawie łącznego zobowiązania pieniężnego na 2012 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Randak (spr.), Sędziowie WSA Wojciech Gapiński, Bożena Suleja-Klimczyk, Protokolant Katarzyna Czabaj, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 lipca 2018 r. sprawy ze skargi J. S., J. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zmiany decyzji ostatecznej w sprawie łącznego zobowiązania pieniężnego na 2012 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach na rzecz strony skarżącej kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie strona 1/6

Decyzją z dnia [...], Nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Katowicach (dalej określany zamiennie "Kolegium" "organ odwoławczy"), działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 ze zm., dalej jako "O.p."), po rozpatrzeniu odwołania J. S. i J. S. (dalej jako "skarżący" lub "podatnicy"), utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy C. z dnia [...], nr [...] nr ew. [...] w przedmiocie zmiany decyzji ustalającej łączne zobowiązanie pieniężne na 2012 r.

Powyższa po zapadła w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Decyzją z dnia [...], nr [...], Wójt Gminy C. określił skarżącym wysokość łącznego zobowiązania pieniężnego na 2012 r. w kwocie [...] zł oraz wysokość i terminy płatności rat tak ustalonego zobowiązania pieniężnego. Jako podstawę opodatkowania organ przyjął grunty rolne o powierzchni 0,6630 ha oraz powierzchnię budynków mieszkalnych, w tym o wysokości 1,40-2,20 m2 o powierzchni 115 m2 i o wysokości ponad 2,20 o powierzchni 88 m2.

Postanowieniem z dnia [...], nr [...], organ podatkowy wznowił z urzędu postępowanie podatkowe w sprawie ustalenia łącznego zobowiązania pieniężnego na 2012 r. w oparciu o art. 240 § 1 pkt 5 O.p. wskazując, że podatnicy w 2012 r. dzierżawili grunt pod garaże-blaszaki na podstawie umowy dzierżawy.

Decyzją z dnia [...], nr [...] nr ew. [...]organ podatkowy uchylił własną decyzję ostateczną z dnia [...] i określił wysokość łącznego zobowiązania pieniężnego na 2012 r. w kwocie [...] zł. Jako podstawę opodatkowania organ przyjął grunty rolne o powierzchni 0,6590 ha, a także powierzchnię budynków mieszkalnych, w tym o wysokości 1,40-2,20 m2 o powierzchni 115 m2 i o wysokości ponad 2,20 o powierzchni 88 m2 oraz grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej o pow. 4.912 m2.

W uzasadnieniu decyzji organ podatkowy wskazał na treść art. 245 § 1 pkt 1 i art. 240 § 1 pkt 5 O.p. i stwierdził, że w postępowaniu podatkowym dotyczącym ustalenia podatnikom wysokości łącznego zobowiązania pieniężnego za 2016 r., w oparciu o materiał nieznany organowi podatkowemu przy wydawaniu decyzji określającej wysokość tego zobowiązania za 2012 r., ustalono, iż podatnicy najpóźniej w 2011 r., nieprawidłowo opodatkowali powierzchnię 4.912 m2 gruntu, którą wynajmowali kilkudziesięciu podmiotom pod garaże samochodowe. Wskazując zatem na treść art. 1a ust. 1 pkt 3i 4 oraz art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 ze zm., dalej jako "u.p.o.l.") organ podatkowy uznał, że podatnicy nieprawidłowo zostali opodatkowani w 2012 r., albowiem wynajmują oni innym podmiotom część swojego gruntu pod garaże. Organ wskazał, że wynajem gruntu trwa nieprzerwalnie od 2010 r. zaś w 2016 r. wynajmowano pod przedmiotowy grunt na ponad [...] garaży. Ponadto organ podatkowy wskazał, że opodatkowanie spornego gruntu podatkiem od nieruchomości w 2016 r. stało się przedmiotem sporu z podatnikami, jednakże Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 23 października 2017 r., sygn. akt I SA/Gl 562/17 uznał, że sporna nieruchomości jest związana z działalnością gospodarczą polegającą na dzierżawie gruntu pod garaże blaszane, co uzasadnia jej opodatkowanie tym podatkiem. Jednocześnie organ podatkowy wskazał, że prowadzona przez skarżących działalność w tym zakresie ma charakter zarobkowy, ciągły i zorganizowany i jest nastwiona na jeden cel, tj. dzierżawy gruntu i uzyskanie zysku z tego tytułu, o czym świadczą zarówno zawierane umowy, jak i zgłoszenia robót budowlanych. Ostatecznie organ wskazał, że w pozostałym zakresie grunt rolny stanowiący własność podatników podlegał opodatkowaniu podatkiem rolnym.

Strona 1/6