Sprawa ze skargi na decyzję SKO w K. w przedmiocie podatku od środków transportowych
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Randak, Sędzia NSA Przemysław Dumana,, Sędzia WSA Wojciech Organiściak (spr.), Protokolant Paulina Kowalczyk, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 czerwca 2010 r. sprawy ze skargi A. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od środków transportowych oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/9

Decyzją z dnia [...] roku, nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K., działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 221 i art. 247 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 roku, Nr 8, poz. 60 z późniejszymi zmianami), art. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 roku o samorządowych kolegiach odwoławczych (t. j. Dz. U. z 2001 roku, nr 79, poz. 856 z późniejszymi zmianami) oraz § 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 17 listopada 2003 roku w sprawie obszarów właściwości miejscowej samorządowych kolegiów odwoławczych (Dz. U. nr 198, poz. 1925), utrzymało w mocy decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] roku, nr [...], którą organ ten odmówił A.R.(zwana też podatnikiem) stwierdzenia nieważności decyzji Prezydenta Miasta G. z dnia [...] roku, nr [...] w przedmiocie określenia podatnikowi wysokości zobowiązania podatkowego od środka transportowego o numerze rejestracyjnym [...] za rok 2005 w wysokości [...] złotych oraz określenia wysokości niezapłaconego zobowiązania podatkowego za ten rok w kwocie [...] złotych.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia wskazano, że decyzją z dnia [...] roku, nr [...] Prezydent Miasta G. odmówił A. i P. R. zwolnienia z podatku od środków transportowych za lata 2002 - 2005 od pojazdów o numerach rejestracyjnych : [...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...]. W tym samym dniu organ podatkowy wydał również decyzje sprawie określenia podatnikom wysokości zobowiązań podatkowych od wyżej wymienionych środków transportowych za poszczególne lata podatkowe. W uzasadnieniu decyzji określających wysokość zobowiązania podatkowego organ pierwszej instancji wyjaśnił, że opodatkowane pojazdy stanowiły własność ww. stron w okresie za jaki określono wysokość tego zobowiązania, a podatnicy byli obowiązani dokonać zapłaty podatku od środków transportowych bezpośrednio na rachunek Urzędu Miasta w G..

Pismem z dnia [...] 2006 roku A. i P. R. wnieśli odwołanie od decyzji Prezydenta Miasta G. w przedmiocie odmowy zwolnienia z płatności podatku od środków transportowych za lata 2002 - 2005, po rozpatrzeniu którego Kolegium decyzją z dnia [...] roku, nr [...] uchyliło w całości decyzję organu pierwszej instancji i umorzyło postępowanie w sprawie. W uzasadnieniu tej decyzji organ odwoławczy wskazał, że organ pierwszej instancji nie miał podstaw prawnych do wydania zaskarżonego rozstrzygnięcia, ponieważ zwolnienie od podatku od środków transportowych określone w art. 12 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 roku o podatkach i opłatach lokalnych (t. j. Dz. U. z 2002 roku Nr 9, poz. 84 z późniejszymi zmianami) przysługuje z mocy prawa wszystkim podatnikom spełniającym określone warunki, co wyklucza możliwość wydawania decyzji o przyznaniu bądź odmowie przyznania przedmiotowego zwolnienia.

Wnioskiem z dnia [...] 2009 roku pełnomocnik strony wystąpił do Kolegium o stwierdzenie nieważności decyzji Prezydenta Miasta G. z dnia [...] roku, nr [...] określającej wysokość zobowiązania podatkowego i wysokość niezapłaconego zobowiązania od środka transportowego o numerze rejestracyjnym [...] za 2005 rok - jako wydanej z rażącym naruszeniem prawa. Pełnomocnik wskazał, że "podstawą wniosku jest rażące naruszenie przez organ wydający decyzję art. 11 kpa w związku z art. 107 § 3 kpa poprzez brak w uzasadnieniu decyzji odniesienia się do faktów istotnych dla sprawy a wręcz pominięcia ich milczeniem". Pełnomocnik podniósł także, że organ podatkowy nie ustosunkował się do wniosku strony o zastosowanie zwolnienia przewidzianego w art. 12 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych oraz nie odniósł się do przedłożonych przez stronę dowodów.

Strona 1/9