Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Eugeniusz Christ, Sędzia WSA Krzysztof Winiarski, Asesor WSA Anna Tyszkiewicz-Ziętek (spr.), Protokolant Beata Kuziel, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 października 2007 r. sprawy ze skargi Spółki Wodnej [...] w R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. na rzecz strony skarżącej kwotę [...] zł ( słownie: [...] złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w C. utrzymało w mocy decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. z dnia [...] nr [...] o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. z dnia [...] nr [...], którą utrzymano w mocy decyzję Burmistrza Miasta i Gminy K. z dnia [...] nr [...] określającą Spółce Wodnej [...] w R. wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2003 r. w kwocie [...] zł.
W dniu 28 lutego 2005 r. Spółka Wodna [...] w R. złożyła deklarację na podatek od nieruchomości na 2005 r., wykazując w niej m.in. grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej o powierzchni 33 940 m 2 , budynki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej o powierzchni 182 m 2 a także budowle o wartości [...] zł. Łączna kwota podatku zadeklarowana przez podmiot w analizowanym roku podatkowym wyniosła [...] zł. W korekcie wspomnianej deklaracji spółka wodna skorygowała powierzchnię gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej do 40.117 m 2, a wykazana w tej deklaracji wartości budowli wyniosła [...] zł. Łączna kwota podatku zadeklarowana przez podmiot w skorygowanej deklaracji wyniosła [...] zł.
Decyzją Burmistrza Miasta i Gminy K. z dnia [...] nr [...] określono Spółce Wodnej [...] wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2003 r. w kwocie [...] zł., przyjmując powierzchnię gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - 40 117 m 2, budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej -524.59 m 2, a wartość budowli w kwocie [...] zł.
W odwołaniu od powyższej decyzji Spółka Wodna [...] wskazała na istotne braki uzasadnienia faktycznego decyzji, w którym m.in. nie podano wartości poszczególnych budowli, budynków i gruntów, na podstawie których dokonano obliczenia podatku. Zakwestionowała także, iż nieprawidłowo zastosowano art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, gdyż spółka nie amortyzuje budowli, przekazanych przez gminę do użytkowania i wskazała, że należało zastosować art. 4 ust. 5 powołanej ustawy, zgodnie z którym podstawę opodatkowania budowli, od których nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych, stanowi ich wartość rynkowa określona przez podatnika (strona przedłożyła protokół z dnia 14 kwietnia 2005 r., w którym samodzielnie oszacowała wartość budowli).
W uzasadnieniu decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. z dnia [...]. nr [...] organ odwoławczy stwierdził, że podnoszone przez stronę zarzuty dotyczące ustalenia podstawy opodatkowania dla budowli są bezpodstawne, w szczególności z uwagi na fakt, że w niniejszej sprawie nie zaistniały przesłanki zastosowania art. 4 ust. 7 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, zgodnie z którym jeżeli podatnik nie określi wartości budowli lub poda wartość, która nie odpowiada wartości rynkowej, organ podatkowy powoła biegłego, który ustali tę wartość. Przepis ten, w ocenie organu odwoławczego, nie może być bowiem Interpretowany w oderwaniu od art. 4 wspomnianej ustawy, a szczególnie ust. 5. Dla wskazania bowiem prawidłowego sposobu ustalenia podstawy opodatkowania analizować należy kolejne jednostki redakcyjne art. 4, tj. najpierw art. 4 ust 1 pkt 3, zgodnie z którym podstawę opodatkowania dla budowli stanowi ich wartość ustalona na dzień 1 stycznia roku podatkowego, stanowiąca podstawę amortyzacji w tym roku, a w przypadku budowli całkowicie zamortyzowanych - ich wartość z dnia 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego. W kontekście przywołanego przepisu organ II instancji wskazał, że od przedmiotowych budowli odpisy amortyzacyjne były dokonywane przez cały rok analizowany rok podatkowy przez ich właściciela, tj. gminę K., co potwierdza znajdująca się w aktach sprawy ewidencja środków trwałych, księga inwentarzowa oraz oświadczenie Burmistrza Miasta K.. Dalej organ odwoławczy pokreślił, że z żądnego przepisu nie wynika, jak to próbuje wywieść strona, żeby ustawodawca rozumiał wspomniane odpisy amortyzacyjne wyłącznie jako odpisy dokonywane przez podatnika. W tym stanie rzeczy Samorządowe Kolegium Odwoławcze w C. podkreśliło, że zastosowanie wskazywanej przez stronę procedury wymagającej powołania biegłego byłoby zasadne dopiero wtedy, gdyby po pierwsze od budowli nie dokonywałoby w ogóle odpisów amortyzacyjnych, podatnik natomiast nie podałby w ogóle ich wartości lub podałby wartość odbiegającą od wartości rynkowej. Wskazano zatem, że fakt dokonywania odpisów amortyzacyjnych od przedmiotowych budowli wyłącza możliwość zastosowania art. 4 ust. 5 i 6, zaznaczając jednocześnie, że wobec wszystkich budowli podlegających opodatkowaniu w 2005 r., obowiązek podatkowy powstał przed 1 stycznia 2005 r. - nie zaszła sytuacja, że obowiązek podatkowy wobec jakiejkolwiek budowli powstał w ciągu roku podatkowego. Dla ustalenia podstawy opodatkowania miał zatem zastosowanie wyłącznie art. 4 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.