Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. w przedmiocie odmowy zwrotu nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2001 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożena Suleja, Sędziowie WSA Paweł Kornacki (spr.), Bożena Miliczek-Ciszewska, Protokolant Paulina Nowak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 listopada 2014 r. sprawy ze skargi P. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2001 r. oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/15

1. Zaskarżoną decyzją z dnia [...] nr [...], Dyrektor Izby Skarbowej w K. (dalej: DIS) utrzymał w mocy decyzję Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w C. (dalej: NUS) z dnia [...], nr [...], odmawiającą A. S. i P. S. (obecnie skarżącemu) zwrotu nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2001 r.

2. Zaskarżony akt został wydany na gruncie następującego stanu faktycznego i prawnego.

2.1. Pismem z dnia 2 sierpnia 2002 r. P. S. - właściciel A - wystąpił do [...] Urzędu Skarbowego w C. z wnioskiem o zwrot nadpłaty podatku dochodowego z tytułu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych za wrzesień 2001 roku. Występując o zwrot nadpłaty w podatku dochodowym podatnik powołał się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 25 czerwca 2002 r., sygn. akt K 45/01 (publ. OTK-A 2002, nr 4, poz. 46; dalej: wyrok TK z dnia 25 czerwca 2002 r.), w którym Trybunał stwierdził niezgodność z konstytucyjną zasadą ochrony praw nabytych i zasadą ochrony interesów w toku regulacji prawnych zawartych w art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1999 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 1999 r., poz. 1101) wprowadzających zmianę ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz.U. z 1997 r., poz. 776). Zmiany te polegały m. in. na pozbawieniu podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w formie zakładów pracy chronionej zwolnienia od podatku dochodowego od dnia 1 stycznia 2000 r.

2.1. Decyzją z dnia [...] NUS odmówił stwierdzenia nadpłaty w zaliczce na podatek dochodowy od osób fizycznych za wrzesień 2001 r.

2.2. Na skutek odwołania podatnika oraz po ponownym rozpatrzeniu jego wniosku, wobec uchylenia przez DIS wskazanej decyzji, NUS decyzją z dnia [...] ponownie odmówił zwrotu nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych.

2.3. Od powyższej decyzji pełnomocnik podatnika wniósł odwołanie i DIS decyzją z dnia [...] utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

2.4. W dalszej kolejności, P. S. wniósł na decyzję DIS skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego w K., jednakże DIS po rozpatrzeniu skargi uznał ją za uzasadnioną w trybie autokontroli. W związku z tym, uchylił decyzję z dnia [...] oraz poprzedzającą ją decyzję NUS z dnia [...] i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania przez organ pierwszej instancji.

2.5. Decyzją z dnia [...] NUS odmówił skarżącemu zwrotu nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2001. Powyższa decyzja została podjęta po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego, którego celem było ustalenie, czy podatnik przed dniem 30 listopada 1999 r. podjął realizację długookresowych przedsięwzięć na rzecz niepełnosprawnych, których nie zakończył przed dniem wejścia w życie regulacji prawnych, znoszących zwolnienie z podatku dochodowego od osób fizycznych w stosunku do podatników prowadzących zakład pracy chronionej. Skarżący na wezwanie organu podatkowego do przedłożenia dowodów świadczących o prowadzeniu przedsięwzięć długookresowych na rzecz niepełnosprawnych, przedstawił szereg dokumentów, w których wykazał wydatki ponoszone w latach 1998-2001 w centrali firmy w P. oraz poszczególnych oddziałach firmy A w łącznej kwocie [...]zł. W postępowaniu podatkowym organ pierwszej instancji dokonał weryfikacji tych wydatków, oceniając je następnie w kontekście orzeczenia TK z dnia 25 czerwca 2002 r., dochodząc do następujących wniosków: a) urządzenia techniczne zakupione przez niektóre oddziały były wykorzystywane zarówno przez pracowników pełnosprawnych, jak i niepełnosprawnych, b) stanowiska pracy osób niepełnosprawnych z uwagi na ich stopień niepełnosprawności nie wymagały dodatkowego oprzyrządowania i wyposażenia, ponieważ osoby te wykonywały przeważnie proste prace fizyczne, c) w niektórych oddziałach (Warszawa, Łódź) nie były zatrudniane osoby niepełnosprawne, d) wydatki - dokonane w większości w 1998 r. - które poniesione zostały na uruchomienie i wyposażenie gabinetów lekarskich, wynikały z przepisów o zatrudnianiu osób niepełnosprawnych i były warunkiem koniecznym do uzyskania statusu zakładu pracy chronionej, e) wydatek związany z prawem wieczystego użytkowania gruntu, na którym znajdował się zakład zatrudniający m. in. osoby niepełnosprawne, nie może być uznany za przedsięwzięcie na ich rzecz, f) zainstalowanie większej liczby miejsc toaletowych, poręczy, podjazdów, czy pochylni dla osób niepełnosprawnych wynika z przepisów o zatrudnianiu osób niepełnosprawnych i nie można było ich uznać za długookresowe przedsięwzięcie na rzecz osób niepełnosprawnych.

Strona 1/15