Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożena Suleja (spr.), Sędziowie WSA Bożena Pindel, Teresa Randak, Protokolant Paulina Nowak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 listopada 2013 r. sprawy ze skargi A. C. (C.) na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych oddala skargę.
Postanowieniem z dnia [...] Nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej w K., działając na podstawie art. 228 § 1 pkt 1 w zw. z art. 239 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm. - dalej O.p.) stwierdził niedopuszczalność zażalenia A.C. wniesionego na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w T. z dnia [...], Nr [...], nadające rygor natychmiastowej wykonalności decyzji z dnia [...], określającej zobowiązanie w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych w wysokości [...] zł. z tytułu sprzedaży w dniu 8 sierpnia 2007 r. na podstawie aktu notarialnego Rep. A nr [...] nieruchomości położonej w L. przy ul. [...].
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ wskazał, iż decyzją z dnia [...], znak [...], Naczelnik Urzędu Skarbowego w T. określił A.C. (dalej "strona" lub "podatnik") wyżej opisane zobowiązanie w zryczałtowanyrn podatku dochodowym od osób fizycznych w wysokości [...] zł.
Postanowieniem z dnia [...], znak [...], organ podatkowy I instancji nadał przedmiotowej decyzji wymiarowej rygor natychmiastowej wykonalności argumentując w uzasadnieniu, iż w sprawie zaistniały przesłanki określone przepisami art. 239b § 1 pkt 4 oraz art. 239b § 2 O.p. Wskazał, iż okres do upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego jest krótszy niż trzy miesiące, a więc okres ten mieści się w granicach zakreślonych przez powołany przepis. Jest to szczególne uregulowanie wprowadzone przez ustawodawcę niepowiązane z sytuacją majątkową czy też działaniem podatnika. Zdaniem organu podatkowego fakt, iż określone w decyzji zobowiązanie dotyczy 2007 roku, które zgodnie z obowiązującymi przepisami z końcem roku ulegnie przedawnieniu uzasadnia obawę o wykonanie przedmiotowego zobowiązania. Na poparcie tej tezy organ powołał wyrok WSA z dnia 18 stycznia 2012 r., sygn. akt III SA/Gl 540/11.
W zażaleniu z dnia 12 listopada 2012 r., występująca w imieniu podatnika, pełnomocnik radca prawny A.D., zarzuciła zaskarżonemu postanowieniu naruszenie przepisów art. 239b § 1 pkt 4, art. 239b § 2 i § 3 oraz art. 187 i 200 Ordynacji podatkowej. W uzasadnieniu podniosła m.in., iż sama okoliczność faktyczna upływu w okresie krótszym niż trzymiesięczny terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego nie stanowi automatycznie zaistnienia przesłanki uprawdopodobnienia niewykonania tego zobowiązania przez podatnika. Okoliczność powyższa może uprawdopodabniać obawę niewykonania zobowiązania dopiero wespół z innymi faktycznymi okolicznościami danej sprawy, na podstawie których można wnioskować, iż zobowiązanie nie zostanie jednak wykonane. Pełnomocnik zaakcentowała, że uzasadnienie przesłanki uprawdopodabniającej niewykonanie zobowiązania podatkowego wymaga przeprowadzenia odrębnego postępowania dowodowego.
Rozpatrując sprawę wywołaną zażaleniem Dyrektor Izby Skarbowej w K. podniósł, że stosownie do art. 239 ustawy Ordynacja podatkowa w sprawach nieuregulowanych w rozdziale "zażalenia" mają odpowiednie zastosowanie przepisy dotyczące odwołań. W myśl art. 127 O.p. postępowanie podatkowe jest dwuinstancyjne, co oznacza, iż organ odwoławczy obowiązany jest ponownie rozpoznać sprawę rozstrzygniętą przez organ I instancji, w konsekwencji czego nie jest związany granicami zarzutów wyrażonych w środku zaskarżenia.