Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Eugeniusz Christ, Sędzia WSA Agata Ćwik - Bury, Asesor WSA Katarzyna Stuła - Marcela (spr.), po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 18 marca 2020 r. sprawy ze skargi A Sp. z o.o. w K. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności oddala skargę.
1. A Sp. z o.o. (dalej skarżąca lub Spółka) wniosła skargę na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach (dalej organ odwoławczy) z dnia [...] nr [...] w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji określającej Spółce kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w podatku od towarów i usług.
2. Stan sprawy.
2.1. Decyzją z [...], Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w K. (dalej organ I instancji) określił Spółce kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w podatku od towarów i usług za kwiecień 2015 r. w wysokości [...] zł do zwrotu na rachunek bankowy w terminie 25 dni oraz maj 2015 r. w wysokości [...] zł do zwrotu na rachunek bankowy w terminie 180 dni. Decyzja ta została doręczona w dniu [...].
Postanowieniem z [...] organ ten nadał własnej nieostatecznej decyzji [...] rygor natychmiastowej wykonalności.
W uzasadnieniu, w pierwszej kolejności wskazano, że odpowiednio w dniach 29 maja 2015 r. oraz 25 czerwca 2015 r. dokonano na rachunek bankowy Spółki zwrotu podatku od towarów i usług za kwiecień 2015 r. w wysokości [...] zł oraz za maj 2015 r. w wysokości [...] zł, wykazanego w składanych przez tę Spółkę deklaracjach VAT-7. Decyzją z [...], określono zaś kwoty faktycznych nadwyżek podatku naliczonego nad należnym za kwiecień i maj 2015 r. W związku z powyższym stosownie do art. 52 § 1 pkt 1 oraz § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 900, ze zm. - o.p.) podniesiono, że nienależny zwrot podatku stanowi zaległość podatkową.
Następnie powołując brzmienie m.in. art. 239b § 1 pkt 2 o.p. wskazano, że posiadany przez Spółkę majątek w postaci samochodu osobowego marki [...] nie stanowi majątku o wartości odpowiadającej wysokości zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę, na którym można ustanowić hipotekę przymusową lub zastaw skarbowy. Dodatkowo, w oparciu o sprawozdania finansowe za lata 2016-2017 stwierdzono, że Spółka wykazywała ujemną wartość danych dotyczących: stosunku pomiędzy wartością aktywów ogółem do zobowiązań ogółem oraz kapitału własnego, jak również stratę z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Od 2015 r. Spółka nie posiada majątku pozwalającego na zaspokojenie jej zobowiązań. Ponadto m.in. w 2018 r. oraz w okresie od stycznia do maja 2019 r. nie wykazywała w składanych deklaracjach VAT-7 żadnych przychodów z tytułu sprzedaży lub świadczenia usług.
W ocenie organu I instancji, dokonując zestawienia zaprezentowanych okoliczności do stanu zaległości w podatku do towarów i usług na kwotę [...] zł wraz z odsetkami na kwotę [...] zł stwierdzono, że w przedmiotowej sprawie uprawdopodobnione zostało, że ww. zobowiązania podatkowe nie zostaną wykonane.
2.2. W zażaleniu z 31 lipca 2019 r. Spółka zarzuciła naruszenie art. 239a o.p. i wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
W uzasadnieniu podniesiono, że decyzja organu I instancji, której nadano rygor natychmiastowej wykonalności, nie nakłada na podatnika obowiązku podlegającego egzekucji w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Decyzja ta orzeka bowiem o prawie majątkowym przysługującym podatnikowi od Skarbu Państwa. Z tych też względów zastosowanie art 239a o.p. wobec rzeczonej decyzji jest niedorzeczne i niezgodne z prawem.