Sprawa ze skargi Gminy Miasta C. na interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w przedmiocie podatku od towarów i usług
Tezy

Nie sposób twierdzić, że jeżeli gmina jest zarejestrowanym podatnikiem czynnym podatku od towarów i usług, to status ten ma w odniesieniu do wszelkich swoich transakcji.

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Tyszkiewicz-Ziętek, Sędziowie WSA Wojciech Gapiński, Adam Nita (spr.), Protokolant starszy referent Paulina Nowak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 lutego 2020 r. sprawy ze skargi Gminy Miasta C. na interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) uchyla zaskarżoną interpretację; 2) zasądza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz strony skarżącej kwotę 680 (sześćset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania

Inne orzeczenia o symbolu:
6110 Podatek od towarów i usług
6560
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej
Uzasadnienie strona 1/13

W zaskarżonej interpretacji indywidualnej z [...] r., nr [...], Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (zwany dalej Organem interpretacyjnym) stwierdził, że prawidłowe jest własne stanowisko w sprawie, zaprezentowane przez Gminę Miasta C. (w dalszej części uzasadnienia określaną mianem Wnioskodawcy, Gminy, Miasta lub Skarżącego) co do jej zachowania opisanego we wniosku o interpretację jako Sytuacja 1. Jednocześnie, Organ interpretacyjny doszedł do przekonania, że nie jest prawidłowe zapatrywanie Miasta co do skutków jego zachowania, zaprezentowanego we wniosku o interpretację indywidualną jako Sytuacja 2.

Interpretacja została wydana w stanie faktycznym, który obydwu swoich wariantach (Sytuacja 1 i Sytuacja 2) dotyczył konsekwencji prawnych w sferze ustawy o podatku od towarów i usług odpłatnego zbycia przez Gminę mienia nabytego przez nią w drodze dziedziczenia, jako spadkobierca ostateczny.

Jak wyjawił Wnioskodawca, jest on zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, który dokonuje scentralizowanego rozliczenia podatkowego z tytułu tej daniny publicznej. Przez wzgląd na takie, a nie inne ukształtowanie przepisów prawa cywilnego, Miasto nabywa pewne składniki majątkowe bez swojej woli, z mocy samego prawa, w wyniku spadkobrania. Zgodnie bowiem z art. 935 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tj. Dz. U. z 2019 r., poz. 1145 - zwanej dalej K.c.), w braku małżonka spadkodawcy, jego krewnych i dzieci małżonka spadkodawcy, powołanych do dziedziczenia z ustawy, spadek przypada gminie ostatniego miejsca zamieszkania spadkodawcy jako spadkobiercy ustawowemu. Jeżeli natomiast ostatniego miejsca zamieszkania spadkodawcy w Rzeczpospolitej Polskiej nie da się ustalić albo ostatnie miejsce zamieszkania spadkodawcy znajdowało się za granicą, spadek przypada Skarbowi Państwa jako spadkobiercy ustawowemu. Jednocześnie, na podstawie art. 1023 § 1 K.c., Skarb Państwa ani gmina nie mogą odrzucić spadku, który przypadł im z mocy ustawy. Wspomniane podmioty nie składają też oświadczenia o przejęciu spadku, a spadek uważa się za przyjęty z dobrodziejstwem inwentarza (art. 1023 § 2 K.c.).

W dalszej części wywodu, zawartego we wniosku o interpretację, Miasto wyjawiło, że po nabyciu spadku może się znaleźć się w jednej z dwóch sytuacji:

nabyte rzeczy Gmina przyjmuje do swojego majątku i wykorzystuje w prowadzonej przez siebie działalności (korzysta z samochodu, przekazuje nabytą nieruchomość na cele użytkowe lub najem mieszkalny dla mieszkańców) oraz wykorzystuje w sposób czynny nabyte mienie, a następnie - po upływie pewnego czasu - zbywa te składniki majątkowe na podstawie umów cywilnoprawnych (to zachowanie określono jako Sytuację 1);

lub

Gmina, realizując uprawnienia właścicielskie, nie wykorzystuje mienia nabytego w drodze spadku w ramach prowadzonej przez siebie działalności (ani gospodarczej, ani jako organu administracji publicznej) i zamierza niezwłocznie zbyć odziedziczone rzeczy. Ma to nastąpić nie w celu uzyskania dochodu, ale po to, aby się ich pozbyć jako zbędnych składników majątkowych (Gmina nie pozyskała bowiem tego mienia w konkretnym celu, tj. dla prowadzenia działalności gospodarczej czy też dla swojej aktywności jako organu administracji publicznej). Jak podkreślono, sprzedaż składników rzeczowego majątku ruchomego oraz praw na dobrach niematerialnych będzie się odbywać w sposób sformalizowany, w oparciu o Instrukcję Sposobu i Trybu Gospodarowania Składnikami Majątku Ruchomego Gminy Miasta C. stanowiącą załącznik do Zarządzenia nr [...] Prezydenta Miasta C. z dnia [...] r. w sprawie sposobu i trybu gospodarowania składnikami mienia ruchomego Gminy Miasta C. oraz zgodnie z ustawą z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, (tj. Dz. U. z 2018 r., poz. 2204 ze zm.) - to zachowanie opisano jako Sytuację 2.

Strona 1/13
Inne orzeczenia o symbolu:
6110 Podatek od towarów i usług
6560
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej