Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach w przedmiocie określenia przybliżonej kwoty zobowiązania w podatku od towarów i usług za okres od stycznia 2015 r. do września 2019 r. i zabezpieczenia na majątku spółki
Uzasadnienie strona 19/19

W skardze wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, spółka zarzuciła:

I. naruszenie prawa materialnego:

1) poprzez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie art. 33 § 2 w związku z art. 33 § 1 o.p. i wydanie decyzji zabezpieczeniowej w sytuacji, gdy nie zachodzą przesłanki zabezpieczenia opisane w tym przepisie;

2) art. 33 § 1 i 2 pkt 2 o.p. w związku z art. 86 ust. 1 i 2, art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a, art. 108 ust. 1 i 2 oraz art. 109 ust. 3 u.p.t.u., poprzez niewłaściwą wykładnię i zastosowanie, tj. uznanie, że w niniejszej sprawie ziściły się przesłanki zastosowania instytucji zabezpieczenia wykonania zobowiązań podatkowych oraz art. 1, art. 167 i art. 168 Dyrektywy VAT, skutkujące bezpodstawnym zakwestionowaniem prawa podatnika do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez B na etapie wydania decyzji o zabezpieczeniu;

II. naruszenie przepisów postępowania:

1) art. 122, art. 180 § 1, art. 187 § 1 i art. 191 o.p., poprzez:

- uznanie, że postępowanie podatkowe nie zostało przeprowadzone z naruszeniem reguł zbierania kompletnego materiału dowodowego oraz oceny wszystkich zebranych dowodów, w kontekście ustalenia sytuacji majątkowej skarżącej dającej podstawy do zastosowania instytucji zabezpieczenia pod kątem możliwości zaspokojenia zobowiązań podatkowych;

- dowolną i nieodzwierciedlającą stanu faktycznego ocenę i bezpodstawne uznanie, że zaszły podstawy do zabezpieczenia kwoty [...] zł wraz z odsetkami na majątku spółki, mimo iż do czasu zabezpieczenia skarżąca na bieżąco regulowała swoje zobowiązania, a powołany w decyzji organu II instancji, argument o zaległościach skarżącej, jest konsekwencją egzekucji wszystkich wpływających na konto bankowe skarżącej dostępnych środków finansowych przez organ egzekucyjny działający w ramach niniejszego zabezpieczenia;

- naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 122 i art. 187 o.p., poprzez niewyczerpujące wyjaśnienie stanu faktycznego, w szczególności przez przyjęcie jako podstawy orzekania, całkowicie niezasadnych przypuszczeń, iż istnieje obawa co do wykonania przez skarżącą przyszłych zobowiązań w podatku od towarów i usług wraz z odsetkami, tylko dlatego, że spółka nie posiada nieruchomości i posiada niewystarczający majątek rzeczowy oraz, że dokonała nabyć w ramach tzw. "pustych faktur", podczas gdy z materiału dowodowego wynikają wnioski przeciwne, a dowodem tego jest chociażby analiza odnosząca się do sytuacji finansowej, realizacji zobowiązań, rosnąca dochodowość przedsiębiorstwa spółki;

- uznanie przez organ II instancji, że nie doszło do naruszenia przez organ I instancji przepisów prawa materialnego oraz poprzez nieodniesienie się do wszystkich dowodów i argumentów skarżącej;

2) art. 121 § 1, art. 122 w związku z art. 180 § 1, art. 187 § 1, art. 188, art. 191 o.p., poprzez uznanie, że materiał dowodowy został w całości zebrany oraz oceniony w sposób prawidłowy w granicach swobodnej oceny dowodów, podczas gdy ocena sprawy nastąpiła z przekroczeniem granic swobodnej oceny dowodów, w art. 122 o.p. ukształtowano zasadę prawdy obiektywnej (materialnej), a konkretyzacją tej regulacji jest w art. 187 § 1 o.p., z którego jasno wynika, że powinność zebrania i wyczerpującego rozpatrzenia materiału dowodowego, ciąży na organie podatkowym;

3) art. 120, art. 121 § 1 i art. 122 o.p., poprzez naruszenie prawa materialnego wskazanego w pkt 1 i 2 zarzutów, poprzez tendencyjne prowadzenie postępowania dowodowego, dokonywanie dowolnej oceny materiału dowodowego, opierającej się nie na faktach i dowodach, lecz na prawdopodobieństwach, przypuszczeniach, dokonywanie tendencyjnej oceny, wybiórczo poddawanych tej ocenie fragmentów zeznań kontrahenta Prezesa B J.G. i porównywanie ze sobą wyrwanych z kontekstu fragmentów wypowiedzi / wyjaśnień tegoż kontrahenta, stanowiących odpowiedzi na różne pytania zadawane w trakcie różnych przesłuchań, w sytuacji gdy skarżąca nie została zapoznana z całością tych zeznań i wyjaśnień - co w konsekwencji przełożyło się na prymat interesu fiskalnego, z rozstrzygnięciem wszystkich wątpliwości na niekorzyść podatnika i prowadzeniem postępowania w sposób podważający zaufanie do organu I instancji, mającego wyłącznie na celu osiągnięcie a priori założonego celu, że dokonane przez spółkę transakcje nabycia i dostawy towarów, dokonywane były w celu nadużycia prawa;

4) art.120, art. 121 § 1 w związku z art. 180 § 1, art. 122, art. 123 § 1, art. 187 § 1, art. 188, art. 190, art. 191 o.p., poprzez:

a) przyjęcie przez organ w zaskarżonej decyzji, jedynie korzystnych dla organów podatkowych argumentów, i pominięcie okoliczności korzystnych dla skarżącej, w postaci korzystnych prognoz według wskaźnika bieżącej płynności finansowej, bieżącego regulowania

Strona 19/19