Sprawa ze skargi R. S. na interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych
Uzasadnienie strona 11/11

Ustawodawca formułując omawiany przepis art. 30f ust. 3 pkt 3 lit. c) u.p.d.o.f. posługuje się zwrotem "faktycznie zapłacony podatek dochodowy". Odwołując się do wykładni literalnej i dokonując tłumaczenia treści normy prawnej przez badanie sensu użytych w niej słów wskazać należy, że porównanie jedynie wysokości obowiązujących w wymienionych wyżej państwach stawek podatkowych (odpowiednio 20% i 19%) jest niewystarczające, by Spółki estońskiej nie można było uznać za "zagraniczną spółkę kontrolowaną". Potwierdza to także ww. analiza celów, dla jakich norma ta została wydana.

Skoro omawiana regulacja odwołuje się wprost do faktycznie zapłaconego przez podatnika (spółkę estońską) podatku dochodowego i dalej wskazuje, że faktycznie zapłacony przez nią podatek dochodowy jest niższy niż różnica między podatkiem dochodowym od osób prawnych, który byłby od niej należny zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku gdyby jednostka ta była podatnikiem, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (w kraju), a podatkiem dochodowym faktycznie przez nią zapłaconym w państwie jej siedziby, zarządu, zarejestrowania lub położenia (tu: w Estonii) ‒ to decydujące dla sprawy ustalenie, czy spółka jest podmiotem kontrolowanym, jest porównanie tych dwóch wielkości (wysokości wyliczonego podatku) w skali roku podatkowego, a nie jedynie odniesienie do procentowych wielkości należnego podatku w obu państwach. Przy czym pełnomocnicy stron byli zgodni, co do uwzględniania roku podatkowego, jako okresu rozliczeniowego. Natomiast z art. 30f ust. 3 pkt 3 lit. c) u.p.d.o.f. wynika także wprost, że za podatek faktycznie zapłacony uznaje się podatek, który zagraniczna spółka faktycznie zapłaciła i podatek taki nie podlega zwrotowi lub odliczeniu w jakiejkolwiek formie, w tym na rzecz innego podmiotu.

Podsumowując Sąd podzielił stanowisko organu interpretacyjnego, że w przedstawionym stanie faktycznym porównania wymaga nie tylko wielkość stawek podatkowych przewidzianych przez przepisy prawa w Estonii i w Polsce, lecz przede wszystkim wysokość kwoty faktycznie zapłaconego zagranicą podatku przez zagraniczną spółkę z kwotą takiego podatku, który byłby od niej hipotetycznie należny w Polsce, gdyby taka spółka była polskim rezydentem podatkowym. Chybione zatem jest stanowisko pełnomocnika skarżącej, że w odniesieniu do warunku wskazanego w art. 30f ust. 3 pkt 3 lit. c) u.p.d.o.f. istotne jest jedynie to, aby podatek pobierany w państwie siedziby spółki był podatkiem faktycznie należnym do zapłaty, bowiem powtórzyć należy, iż powołany przepis wyraźnie odnosi się do podatku faktycznie zapłaconego, a nie do podatku należnego do zapłaty.

W ocenie Sądu, wiodące znaczenie dla rozstrzygnięcia tej sprawy mają okoliczności przedstawione we wniosku, a w szczególności te, według których dochód spółki estońskiej podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych dopiero w momencie jego dystrybucji do udziałowców tej spółki, a nie w momencie jego powstania (jak na gruncie prawa polskiego). Rację ma zatem organ, że poprzez ścisłą korelację zapłaty podatku z wypłatą z zysku dla jej udziałowców, spółka może dowolnie regulować terminem wypłaty, co będzie miało wpływ na wysokość podatku zapłaconego na terenie Estonii. Powoduje to, że w skali danego roku podatkowego (okresu rozliczeniowego) spółka taka może spełnić łącznie wszystkie przesłanki przewidziane w art. 30f ust. 3 pkt 3 u.p.d.o.f. dla zagranicznej spółki kontrolowanej (od 2019 r. zagranicznej jednostki kontrolowanej).

W tym stanie sprawy zarzut naruszenia art. 30f ust. 3 pkt 3 lit. c) u.p.d.o.f. należy uznać za chybiony.

Sąd na podstawie art. 151 P.p.s.a. skargę oddalił.

Strona 11/11