Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w K. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Eugeniusz Christ, Sędziowie WSA Wojciech Gapiński (spr.), Beata Machcińska, Protokolant Dominika Zabielska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 kwietnia 2017 r. sprawy ze skargi G. S. na decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010 r. oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/16

Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w K. (dalej - organ kontroli) decyzją z dnia [...] r. nr [...], działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm. - dalej o.p.) w związku z art. 26 ust. 3 i ust. 4 oraz art. 31 ust. 1 i ust. 2 ustawy dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 720 z późn. zm.), po rozpoznaniu wniosku pełnomocnika G. S. (dalej - strona, skarżący) o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] r. nr [...] odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej wydanej przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w K. z dnia [...] r. nr [...] określającej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2010 r. dla G. S.

Przedmiotowa decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym i prawnym.

W 2010 r. skarżący prowadził działalność gospodarczą pod nazwą A., której przedmiotem były usługi sportowe sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) pod numerem 9319Z - jako pozostała działalność związana ze sportem. W roku tym skarżący wybrał formę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych według zasad określonych w art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm. - dalej u.p.d.o.f) - tzw. podatek liniowy, według których dochód opodatkowany był według stawki 19 %. W 2010 r. skarżący prowadził ewidencję księgową w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów w oparciu o przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz.U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.).

W okresie tym skarżący związany był kontraktem z Klubem B. S.A. w B. zawartym w dniu [...] r. (czasookres kontraktu od [...] r. do [...] r.).

Po przeprowadzeniu kontroli skarżącego w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług za 2010 rok, doszło do wydania przez organ kontroli decyzji z dnia [...] r., którą określono skarżącemu wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2010 r. w kwocie [...] zł. Od przedmiotowej decyzji strona nie wniosła odwołania, skutkiem czego rozstrzygnięcie to uzyskało przymiot ostateczności.

W dniu [...] r. do organu kontroli wpłynął wniosek pełnomocnika strony o stwierdzenie nieważności decyzji z dnia [...] r., który oparty został na art. 248 § 1 w związku z art. 247 § 1 pkt 3 i pkt 5 o.p. Formułując wady kwalifikujące ją do wyeliminowania z obrotu prawnego wskazano, iż:

a) została skierowana do osoby nie będącej stroną w sprawie, bowiem powinna zostać skierowana do płatnika - Klubu B. S.A., zgodnie z art. 26a o.p., który zawarł kontrakt ze skarżącym na świadczenie usług o charakterze sportowo-reklamowym, tym samym Klub był płatnikiem podatku, a zgodnie z art. 26a o.p. to na nim spoczywa odpowiedzialność za podatek niepobrany, a więc decyzja jest obarczona wadą wymienioną w art. 247 § 1 pkt 5 o.p.;

Strona 1/16