Sprawa ze skargi na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w przedmiocie podatku od czynności cywilnoprawnych
Uzasadnienie strona 13/13

Pełnomocnik Skarżącej uzasadniając stanowisko Spółki odwoływał się do tzw. "eksportu usług". Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług "eksport usług" nie został uznany za odrębną czynność opodatkowaną, lecz podatnik ma prawo do odliczenia podatku naliczonego, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług poza Polską, a podatek ten mógłby zostać odliczony, gdyby te czynności były świadczone w kraju a podatnik dysponuje dokumentami, z których wynika związek podatku naliczonego z tymi czynnościami. Na tej podstawie usługi świadczone poza terytorium kraju mają charakter sprzedaży opodatkowanej, jakkolwiek w innym kraju. Przyjęte rozwiązanie stanowi implementację postanowień zawartych w art. 169 Dyrektywy 112. Czynność stanowiąca eksport usługi stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jednakże ze względu na określone miejsce dostawy nie podlega ona opodatkowaniu tym podatkiem na terytorium kraju, lecz w kraju odbiorcy tej usługi. Jednocześnie jako usługa, która daje prawo do odliczenia podatku naliczonego, przy ustalaniu proporcji powinna zostać uwzględniona zarówno w liczniku, jak i w mianowniku proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 u.p.t.u. Natomiast świadczenie usługi, która nie dają takiego prawa - tylko w mianowniku tej proporcji (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 8 czerwca 2016 r., II FSK 1015/14). Konstrukcja tzw. "odwrotnego obciążenia" ma bowiem skutek taki, że podatek od towarów i usług musi rozliczyć usługobiorca (mający siedzibę w państwie trzecim), lecz nie zmienia to sytuacji usługodawcy (podmiotu krajowego), który nadal pozostanie podatnikiem podatku od towarów i usług.

W kontekście przedstawionych wyżej rozważań, stanowisko Skarżącej należało uznać za uzasadnione. Sąd podzielił zarzut naruszenia art. 2 ust. 4 lit. a i b w związku z art. 1a pkt 7 u.p.c.c. W ponownie prowadzonym postępowaniu organ udzielając interpretacji indywidualnej zobowiązany będzie uwzględnić zaprezentowaną ocenę.

Sąd na podstawie art. 146 § 1 w związku z art. 145 § 1 pkt 1 lit. a P.p.s.a. orzekł jak w sentencji wyroku uchylając zaskarżoną interpretację indywidualną. O kosztach postępowania sądowego orzeczono zgodnie z art. 200 w związku z art. 205 § 2 P.p.s.a. Na zasądzoną kwotę składają się kwota wpisu sądowego oraz kwota wynagrodzenia profesjonalnego pełnomocnika zasądzona na podstawie § 2 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 16 sierpnia 2018 r. w sprawie wynagrodzenia za czynności doradcy podatkowego w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1687 ze zm.), a także opłata za złożenie dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa.

Strona 13/13