Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach w przedmiocie odmowy zmiany decyzji w sprawie ulgi płatniczej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożena Suleja-Klimczyk, Sędziowie WSA Dorota Kozłowska, Bożena Pindel (spr.), Protokolant Katarzyna Czabaj, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 maja 2018 r. sprawy ze skargi K. M. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy zmiany decyzji w sprawie ulgi płatniczej - rozłożenia na raty zaległości podatkowej 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach na rzecz strony skarżącej kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie strona 1/10

Decyzją z [...] r., nr [...] Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Katowicach - na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 67a § 1 pkt 3, art. 253a § 1 oraz art. 13 § 1 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.; dalej: O.p.) - po rozpoznaniu odwołania wniesionego przez podatniczkę K. M. na decyzję Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w K. z [...] r., nr [...] odmawiającej w całości zmiany decyzji Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w K. z [...] r. znak: [...] w części dotyczącej ostatniej raty ww. decyzji z terminem płatności 2 maja 2017 r. obejmującej zaległość podatkową z tytułu zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości w 2009 r. w wysokości 8.800,73 zł wraz z odsetkami za zwłokę, poprzez umorzenie ww. zaległości podatkowej - utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

Do wydania decyzji doszło w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Podatniczka wnioskiem z 29 marca 2017 r. zwróciła się do organu I instancji "o zmianę decyzji nr [...] w części dotyczącej ostatniej raty przypadającej na 02.05.2017 r." Następnie pismem z 24 kwietnia 2017 r. wniosła o zmianę zakresu żądania, tj. "o umorzenie reszty zaległości podatkowej w wysokości 8.800,73 zł wraz z odsetkami z tyt. PPR za 2009 r." Podała w uzasadnieniu, że od maja 2016 r. podjęła próbę spłaty zaległości podatkowej w ratach gdyż pobierała z MOPS-u zasiłek rodzinny na syna J. M. w wysokości 518 zł. Od maja 2017 r. decyzja o pobieraniu zasiłku rodzinnego wygasła z powodu ukończenia przez syna 24 roku życia. Od maja 2017 r. jedyny dochód stanowi świadczenie pielęgnacyjne w wysokości 1.406 zł (bezterminowe), z którego nie jest w stanie ponosić spłat na zaległość podatkową. W dalszej części podała, że po sprzedaży mieszkania w 2009 r. w Urzędzie Skarbowym złożyła oświadczenie o uldze meldunkowej, lecz nie dostała potwierdzenia o złożonym oświadczeniu. Również w dniu, w którym złożyła oświadczenie o uldze meldunkowej w kasie Urzędu Skarbowego zapłaciła podatek ze sprzedaży akcji i również nie otrzymała potwierdzenia.

Organ I instancji decyzją z [...] r. odmówił zmiany decyzji ostatecznej.

Dyrektor Izby Administracji Skarbowej - po rozpoznaniu odwołania - utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji.

W uzasadnieniu powołał art. 67a § 1 pkt 3 O.p. oraz przepisy procesowe stanowiące realizację prawa materialnego. Organ odniósł się do przesłanek "ważnego interesu podatnika" i "interesu publicznego" wskazując, że nie mają one definicji ustawowej i są pojęciami niedookreślonymi; odwołał się orzecznictwa sądowego. Rozpoznając wniosek dotyczący udzielenia ulgi w spłacie zobowiązań podatkowych nie tylko ustala się czy zachodzą przesłanki wymienione w art. 67a § 1 O.p., ale również należy wyważyć interes społeczny z indywidualnym interesem strony, co oznacza, że nawet przy zaistnieniu "ważnego interesu podatnika" organ nie może nie brać pod uwagę "interesu publicznego" i ewentualnego wpływu jaki będzie miała taka decyzja dla dobra wspólnego (publicznego). Decyzje ulgowe mieszczą się w ramach tzw. uznania administracyjnego, które także nie zostało zdefiniowane, lecz należy je łączyć z przyznaniem organowi podatkowemu możliwości kształtowania sytuacji prawnej adresata, normy za pośrednictwem określonych czynności prawnych, zwłaszcza aktu administracyjnego. Uznanie administracyjne nie oznacza bowiem zupełnej dowolności co do sposobu rozstrzygnięcia wniosku o ulgi w spłacie zobowiązań podatkowych. Decydując się na zastosowanie uznania administracyjnego, organ winien ustalić, rozważyć i przeanalizować stan faktyczny rozpatrywanej indywidualnej sprawy nie tylko, co do faktu i zasady udzielenia ulgi, lecz także rzeczywistej sytuacji materialnej podatnika i wynikających z niej możliwości płatniczych.

Strona 1/10