1. Nie sposób przyjąć, że koszty usług niematerialnych i licencji ponoszone przez Podatnika na rzecz powiązanych z nim kontrahentów nie podlegają ograniczeniu w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15e u.p.d.o.p., w zakresie, w jakim koszty te są alokowane do dochodu wolnego od opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p.
2. Element podatkowego stanu faktycznego później stosowany podczas wymiaru podatku (zwolnienie podatkowe z art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p.) nie może oddziaływać na ukształtowanie elementu normy podatkowoprawnej wcześniej, bo na poziomie obowiązku, a nie zobowiązania podatkowego determinującego treść powinności podatkowej podatnika, czyli kosztu i „negatywnego kosztu” w rozumieniu art. 15e tej samej ustawy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Tyszkiewicz-Ziętek, Sędziowie WSA Beata Machcińska, Adam Nita (spr.), Protokolant specjalista Katarzyna Kot, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 marca 2020 r. sprawy ze skargi A sp. z o. o. w G. na interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych oddala skargę.
W zaskarżonej interpretacji indywidualnej z [...] r., nr [...], Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (zwany dalej Organem interpretacyjnym) stwierdził, że nieprawidłowe jest stanowisko zaprezentowane przez A Sp. z o.o. (w dalszej części uzasadnienia określaną mianem Wnioskodawcy, Podatnika, Spółki lub Skarżącego) we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, odnoszącej się do zaistniałego stanu faktycznego. Dotyczył on podatku dochodowego od osób prawnych i ustalenia, czy dochody uzyskane w Specjalnej Strefie Ekonomicznej, zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych są objęte "ograniczeniem kosztowym", ukształtowanym w art. 15e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Tym samym, problemem, jaki zaistniał w sprawie była kwestia relacji art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do art. 17 ust. 1 pkt 34 tego samego aktu prawnego.
Podatnik, w swoim piśmie inicjującym postępowanie interpretacyjne przedstawił następujący stan faktyczny. Jak wyjawił, prowadzi on działalność zarówno w Specjalnej Strefie Ekonomicznej, jak i poza nią, przy czym około 90 % jego przychodu jest osiągane w Specjalnej Strefie Ekonomicznej. Jednocześnie, Wnioskodawca jest kapitałowo powiązany ze swoimi kontrahentami w sposób, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Od tych partnerów gospodarczych nabywa zaś prawa licencyjne i usługi niematerialne, o których mowa we wspomnianym przepisie ustawowym, a prowadząc działalność gospodarczą w Specjalnej Strefie Ekonomicznej korzysta ze zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Dodatkowo, nabyte usługi niematerialne i prawa licencyjne wykorzystywane są zarówno w aktywności strefowej, jak i w działalności gospodarczej Spółki, realizowanej poza Specjalną Strefą Ekonomiczną.
W tak zaprezentowanym stanie faktycznym sformułowano dwa pytania, jednakże odpowiedź na drugie z nich została wyodrębniona do osobnej interpretacji i - w konsekwencji - nie jest przedmiotem tego postępowania sądowoadministracyjnego. Wątpliwość Strony, analizowaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji zaskarżonej do Sądu wzbudziło mianowicie to, czy koszty usług niematerialnych oraz licencji ponoszonych na rzecz usługodawców, w odniesieniu do działalności Spółki prowadzonej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej podlegają ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w części, w jakiej koszty te są alokowane do dochodu wolnego od opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (pytanie oznaczone we wniosku o interpretację jako nr 1).