Zdaniem Sądu, ogół podejmowanych przez skarżącego na przestrzeni wielu lat działań, które opisano we wniosku oraz jego uzupełnieniu, należy postrzegać w kategoriach czynności podejmowanych w ramach normalnego zarządu majątkiem osobistym, właściwych dla osoby należycie dbającej o własne interesy. Skarżący nie podejmował aktywnych działań zmierzających do upublicznienia oferty sprzedaży, poprzez czynności marketingowe, czy reklamowe. Działaniom skarżącego można by przypisać profesjonalny charakter działania, gdyby w stosunkowo krótkim okresie od nabycia do sprzedaży, podjął szereg następujących po sobie ciągłych, konsekwentnych i zamierzonych czynności ukierunkowanych bezpośrednio na zwiększenie wartości nieruchomości. Czynności, które by wymiernie wpływały na taką ocenę, co już wyżej wzmiankowano, to m.in. uzbrojenie terenu, działania marketingowe wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, wystąpienie o opracowanie planu miejscowego zagospodarowania przestrzennego, zarejestrowanie i prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie zbliżonym do usług developerskich. Działania strony, takiego zorganizowanego charakteru nie przybrały. W obrocie gospodarczym można wprawdzie natrafić na inwestycje nastawione na zwrot w dłuższej perspektywie czasu, niemniej jednak przedsięwzięcia tego typu mają zazwyczaj bardziej skomplikowany charakter i przyjmują o wiele większe rozmiary. W omawianym przypadku natomiast, gdyby celem skarżącej było uzyskiwanie korzyści majątkowych w ramach działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami, podejmowane działania powinny przyjąć charakter bardziej zintensyfikowany, co do czasu, jak i zakresu dokonywanych czynności.
O zamiarze zbycia nieruchomości w ramach zarządu majątkiem prywatnym mogą świadczyć takie okoliczności, jak to, że: wnioskodawca otrzymał nieruchomość w darowiźnie od matki ponad [...] lat przed zamiarem zbycia jej części. W chwili nabycia działki, a także w trakcie wykonywania prawa własności, działka nie była wykorzystania do prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, a sam fakt nabycia związany był z uwarunkowaniami rodzinnymi. Pierwsze działania zmierzające do zbycia działki podjęte zostały wiele lat po jej nabyciu. Za oczywiste należy przyjąć dążenie właściciela prywatnego majątku do zbycia go w taki sposób, aby uzyskać jak największą korzyść, szczególnie wówczas, gdy transakcja ma charakter jednorazowy. Wnioskodawca nie podejmował kompleksowych działań charakteryzujących profesjonalistę działającego na rynku obrotu nieruchomościami (uzbrojenie gruntu, jego ogrodzenie, wyposażenie w media, uzyskanie warunków zabudowy), nie zamieszczał ogłoszeń (co charakteryzuje profesjonalistów na rynku obrotu nieruchomościami) itp. Natomiast podjęte przez skarżącego działania były stosunkowo proste, nie wymagały nadzwyczajnej wiedzy, umiejętności w zakresie oceny ryzyka, nie angażowały większych środków finansowych (zob. wyrok WSA w Łodzi z 6 listopada 2019 r. sygn. I SA/Łd 416/19).
W konsekwencji Sąd w składzie orzekającym stanął na stanowisku, że opisana we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej sprzedaż nieruchomości nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Biorąc pod uwagę powyższe, na podstawie art. 146 § 1 p.p.s.a., Sąd uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną. Ponownie rozpatrując sprawę organ powinien uwzględnić dokonaną przez Sąd wykładnię podlegających interpretacji przepisów prawa.
O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 200 i art. 205 § 1 p.p.s.a. Na zasądzony zwrot kosztów w kwocie 680 zł złożył się uiszczony wpis od skargi w kwocie 200 zł oraz koszty zastępstwa procesowego radcy prawnego w wysokości 480 zł. O wysokości kosztów zastępstwa procesowego orzeczono na podstawie z § 14 ust. 1 pkt 1 lit. c) Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 265).