Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wojciech Organiściak (spr.), Sędziowie WSA Bożena Suleja-Klimczyk, Anna Tyszkiewicz-Ziętek, Protokolant Paulina Nowak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 marca 2016 r. sprawy ze skargi J. M. (M.) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2009 r. oddala skargę.
Dyrektor Izby Skarbowej w K. działając w oparciu o art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015 r. poz. 613 ze zm., dalej O.p.) decyzją z dnia [...] r. (Nr [...]) utrzymał w mocy decyzję Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w G. z dnia [...] r. (Nr [...]), mocą której określono J. M. (dalej jako strona, podatnik) wysokość zobowiązania z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych należnego za 2009 r. w kwocie [...] zł.
W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy prezentując dotychczasowy przebieg postępowania wskazał, że u podstaw rozstrzygnięcia legł ustalony przez organ podatkowy stan faktyczny, w którym podatnik w dniu 14 lipca 1998 r., wspólnie z żoną w warunkach wspólności majątkowej małżeńskiej oraz wspólnie z małżeństwem J. (dalej inne małżeństwo) - nabył współwłasność nieruchomości położonej w Z., obręb S. (dalej jako Nieruchomość), która obejmowała tereny zespołu pałacowo-parkowego wraz z posadowionymi budynkami i budowlami, tereny o charakterze rolnym, las, pastwisko, łąkę, nieużytki oraz wody stojące. Zakup do majątku wspólnego małżonków został sfinansowany z tegoż majątku, uzyskanego ze sprzedaży innych nieruchomości. Na wniosek i koszt ww. nabywców nieruchomości w 1999 r. dokonana została zmiana miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego tej nieruchomości, która zyskała przeznaczenie pod zabudowę mieszkaniową i usługową. Sukcesywnie dokonywano podziału nieruchomości i sprzedaży wydzielonych z niej działek.
Organ odwoławczy podkreślił, że dokonując oceny stanu faktycznego organ pierwszej instancji uznał, iż przychody ze sprzedaży działek winny być zaliczone do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza (określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) a nie - jak uczynił to podatnik - do źródła przychodów jakim jest odpłatne zbycie nieruchomości (wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy) z uwagi na to, iż handel nieruchomościami, obejmujący sprzedaż przekwalifikowanych i wydzielonych do celów budowlanych gruntów położonych w S., prowadzony był w celach zarobkowych, w sposób zorganizowany i ciągły, co wyczerpuje przesłanki wynikające z art. 5a pkt 6) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W odwołaniu od ww. decyzji organu pierwszej instancji pełnomocnik podatnika wnosząc o jej uchylenie zarzucał: naruszenie art. 122 oraz art. 187 § 1 Ordynacji podatkowej poprzez rozstrzygnięcie w warunkach istotnych braków materiału dowodowego, uniemożliwiających jednoznaczne ustalenie stanu faktycznego będącego podstawą rozstrzygnięcia; naruszenie art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 5a pkt 6) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych poprzez błędne zaliczenie transakcji sprzedaży nieruchomości do działalności gospodarczej podatnika; naruszenie art. 21 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 122 i art. 187 § 1 Ordynacji podatkowej poprzez nie zbadanie, czy zachodzą okoliczności uzasadniające zwolnienie przychodu ze sprzedaży nieruchomości rolnych; naruszenie art. 23 § 1 Ordynacji podatkowej poprzez niezaliczenie do rachunku kosztów uzyskania przychodów wydatków, o których poniesieniu i ich wysokości organ podatkowy miał albo mógł mieć wiedzę, w razie dopełnienia obowiązków upoważniających do odstąpienia od określenia podstawy opodatkowania w drodze oszacowania. W obszernym uzasadnieniu - strony od 2 do 4 uzasadnienia decyzji organu odwoławczego - pełnomocnik podkreślał, że sprzedaż działek dokonana w 2009 roku dotyczyła terenów objętych planem zagospodarowania z 2007 roku, z którym to planem, czy też jego zmianą, podatnik nie miał nic wspólnego.