Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożena Suleja, Sędziowie WSA Wojciech Organiściak, Teresa Randak (spr.), Protokolant Paulina Nowak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 czerwca 2014 r. sprawy ze skargi Z. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości oddala skargę.
Decyzją z dnia [...] Nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. - w dalszej części uzasadnienia określane zamiennie "Kolegium" lub "SKO" - działając na podstawie art. 233 §1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz .U. Nr 8, poz.60 z 2005 roku z późn. zm. zwanej dalej Ordynacja podatkowa lub Op.) utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta G. z dnia [...] w przedmiocie określenia Z.G. (G.) (dalej określany zamiennie "podatnik" lub "strona") wysokości zobowiązania z tytułu podatku od nieruchomości za 2012 r. w kwocie
[...] zł.
Uzasadniając rozstrzygnięcie, SKO podniosło, że organ I instancji za przedmiot opodatkowania uznał:
- grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej o powierzchni [...],
- budynki związane z prowadzeniem tej działalności o powierzchni użytkowej [...].
Z uzasadnienia tej decyzji wynika, że deklaracja podatkowa strony uznana została za nieprawidłową, albowiem w wyniku oględzin budynku ustalono inną jego powierzchnię użytkową. Poza tym mimo, iż strona została w roku 2004 wykreślona z rejestru przedsiębiorców, to wszystkie przedmioty opodatkowania związane były z prowadzoną działalnością gospodarczą, albowiem wynajmowane były przedsiębiorcom.
W złożonym odwołaniu podatnik domagał się uchylenia decyzji organu I instancji oraz umorzenia postępowania w sprawie. Zdaniem strony organ I instancji nie mógł przyjąć do podstawy opodatkowania powierzchni użytkowej gruntów na podstawie faktów ustalonych w wyniku oględzin. Ponadto strona zakwestionowała fakt bycia przedsiębiorcą, albowiem w jej ocenie wynajmowanie obiektów nie jest działalnością gospodarczą. Strona zakwestionowała także uznanie całej powierzchnię gruntów oraz powierzchni użytkowej budynku za związaną z działalnością gospodarczą.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze stwierdziło, że opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1-2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 roku o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 roku, nr 95, poz. 613 z późn. zm.), podlegają grunty, budynki lub ich części, a podatnikami tego podatku, stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, są m.in. osoby fizyczne będące właścicielami tych gruntów oraz obiektów budowlanych.
Dokonując wykładni tych przepisów organ odwoławczy, posiłkując się treścią art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16 poz. 93 z późn. zm.) stwierdził, że grunty są to części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności. Informacje dotyczące gruntów - ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych z mocy art. 20 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 roku Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn. Dz.U. 2010 nr 193, poz. 1287) objęte są ewidencją gruntów i budynków. Ewidencja ta, ze względu na art. 21 ust. 1 tej ustawy stanowi podstawę wymiaru podatków i zgodnie z art. 194 § 1 Ordynacji podatkowej jako dokument urzędowy sporządzony w formie określonej przepisami prawa przez powołane do tego organy władzy publicznej stanowi dowód tego, co zostało w niej urzędowo stwierdzone. Tym samym podważenie zawartych w niej zapisów bądź też ich zmiana może nastąpić tylko w postępowania prowadzonym przed właściwymi w tej sprawie organami administracji publicznej.