Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożena Suleja, Sędziowie WSA Wojciech Organiściak (spr.), Teresa Randak, Protokolant Paulina Nowak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 czerwca 2014 r. sprawy ze skargi A S.A. w likwidacji w K. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie egzekucji świadczeń pieniężnych oddala skargę.
Dyrektor Izby Skarbowej w K. działając na podstawie art. 138 § 1 pkt. 1 w związku z art. 144 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 270, dalej K.p.a.) oraz art. 17, art. 18 i art. 59 § 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 1015, dalej u.p.e.a.) postanowieniem z dnia [...] (Nr [...]) utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w K. (dalej też NUS) z dnia [...] (Nr [...]) o umorzeniu postępowania egzekucyjnego prowadzonego wobec majątku A S.A. w likwidacji (dalej jako zobowiązany lub spółka) na podstawie tytułów wykonawczych Burmistrza K. z dnia [...] (Nr [...]), z dnia [...] (Nr [...]), z dnia [...] (Nr [...]) i z dnia [...] (Nr [...]) obejmujących zaległości w podatku od nieruchomości za okres od października 2010 r. do września 2011 r.
Powyższe rozstrzygnięcia zostały podjęte w następującym stanie faktycznym: Organ I instancji zawiadomieniem z dnia 15 lutego 2012 r., doręczonym zobowiązanemu w dniu 22 lutego 2012 r. dokonał zajęcia rachunku bankowego w B S.A. Następnymi czynnościami były zawiadomienia o zajęciach rachunków wysłane na adres C S.A., D S.A., E S.A., F S.A. Zajęcia okazały się nieskuteczne, gdyż rachunek w B S.A. został wcześniej zajęty przez Komorników Sądowych przy Sądzie Rejonowym w C., Sądzie Rejonowym dla W., Sądzie Rejonowym S. [...] i [...] oraz Sądzie Rejonowym w Z., a sam rachunek został ostatecznie zamknięty. Pozostałe banki poinformowały organ egzekucyjny, że spółka nie jest ich klientem.
W ramach podejmowanych działań NUS ustalił, że majątek ruchomy zobowiązanego został już zajęty przez komornika sądowego, a z majątku nieruchomego też toczy się egzekucja. Mając na uwadze powyższe NUS działając w oparciu o przepis art. 59 § 2 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, postanowieniem z dnia [...] umorzył postępowanie egzekucyjne prowadzone wobec spółki.
Na ww. postanowienie zażalenie złożył likwidator A S.A. w likwidacji, który domagał się jego uchylenia. Likwidator podkreślał, że organ egzekucyjny poza zajęciem rachunków bankowych zobowiązanego i sporządzeniem protokółu o stanie majątkowym nie podjął żadnych innych czynności zmierzających do zaspokojenia wierzyciela. Podniósł również, że majątek spółki obejmuje zarówno nieruchomości, jak i szereg maszyn i urządzeń o łącznej wartości kilkunastu milionów złotych, zatem zajęcie wyłącznie rachunków bankowych nie daje żadnych podstaw do umorzenia postępowania egzekucyjnego, a to z kolei oznacza, że postanowienie o jego umorzeniu jest czynnością przedwczesną. Zdaniem strony żalącej, działania organu egzekucyjnego potwierdzające bezskuteczność egzekucji nie mogą pozostawiać żadnych wątpliwości co do tego, że egzekwowana wierzytelność nie może być zaspokojona z jakiejkolwiek części majątku spółki. Zachodzi przy tym konieczność wyczerpania w toku postępowania wszystkich możliwych sposobów egzekucji, która musi dotyczyć całego majątku zobowiązanego. Autor zażalenia podkreślał, że istnienie majątku, w odniesieniu do którego nie toczyło się postępowanie egzekucyjne, bądź organ nie przystąpił do toczącej się egzekucji, wyklucza możliwość stwierdzenia bezskuteczności egzekucji.