Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Madej, Sędzia NSA Eugeniusz Christ, Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Mendecka (sprawozdawca), Protokolant Agnieszka Zygmunt, po rozpoznaniu w dniu 8 marca 2006 r. na rozprawie sprawy ze skargi I. i C. C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...]r. Nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. stwierdza, że decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w K. na rzecz strony skarżącej kwotę [...] zł ( słownie: [...] złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania;
Decyzją z dnia [...] r., nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej w K., działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 29 sierpnia
1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), uchylił decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w C. z dnia [...] r., nr [...] i określił małżonkom I. i C. C. wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1998 r. na kwotę [...] zł.
W uzasadnieniu tej decyzji Dyrektor Izby w pierwszej kolejności przedstawił przebieg dotychczasowego postępowania podatkowego, stwierdzając w szczególności, że jednym z powodów podjętego w nim rozstrzygnięcia było to, iż "zakwestionowano sposób skorzystania przez podatników z odliczenia z tytułu wydatków na cele mieszkaniowe, tzn. potraktowanie przez nich kwoty [...] zł jako wydatkowanej w 1998 r. na budowę budynku mieszkalnego i odliczenie jej od dochodu uzyskanego w roku podatkowym (...), a nie - wobec zakończenia tejże budowy w 1994 r. - jako poniesionej na remont i modernizację budynku mieszkalnego /art. 27a ust. 1 pkt 1 lit. g ustawy podatkowej [tj. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 ze zm., obecnie Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) - dopisek Sądu], a w konsekwencji odliczenie [...] % z tej kwoty, tj. [...]zł od podatku."
Odnosząc się do zarzutów zgłoszonych w tym zakresie w odwołaniu, Dyrektor podkreślił, że "[i]stota sporu sprowadza się do ustalenia, czy i kiedy nastąpiło zakończenie budowy budynku mieszkalnego należącego do podatników, położonego w K.," gdyż okoliczność ta "przesądza o prawnopodatkowej kwalifikacji wydatków dotyczących wspomnianej inwestycji, poniesionych przez podatników w roku podatkowym." Jego zdaniem ów fakt miał miejsce w 1994 r. i dlatego wydatki ponoszone przez podatników w latach następnych, w tym w roku 1998 r., nie mogły podlegać odliczeniu w ramach ulgi przysługującej na budowę budynku mieszkalnego.
W ocenie organu odwoławczego do wniosku takiego prowadzi przede wszystkim analiza przepisów obowiązującego do końca 1994 r. Prawa budowlanego z 1974 r. W ich świetle bowiem zawiadomienie właściwego organu administracji o oddaniu obiektu budowlanego do użytkowania było równoznaczne z zakończeniem budowy. Według niego oddanie to nie musiało oznaczać, iż budynek nadawał się do użytkowania.
Dyrektor Izby Skarbowej zwrócił uwagę na doniosłe skutki, jakie zakończenie budowy w rozumieniu Prawa budowlanego wywierało, w jego mniemaniu, w sferze prawa podatkowego. Wydatki na budowę wybudowanego już budynku mieszkalnego nie mogły bowiem być odliczane w oparciu o przepisy regulujące tzw. "dużą ulgę budowlaną," gdyż przepisy te dotyczyły tylko wydatków na budowę budynku. Zdaniem organu dla konstatacji powyższej bez znaczenia pozostają przy tym takie podnoszone przez podatników okoliczności jak: potrzeba przeprowadzenia w spornym budynku dalszych prac wykończeniowych czy niewykorzystanie przez nich całego limitu odliczeń przysługujących im na ten cel.