Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ryszard Mikosz (sprawozdawca), Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Mendecka, Asesor WSA Teresa Randak, Protokolant Anna Halabowska, po rozpoznaniu w dniu 15 lutego 2006 r. na rozprawie sprawy ze skargi [...] "A" na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie egzekucji świadczeń pieniężnych. 1. uchyla zaskarżone postanowienie; 2. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w K. na rzecz strony skarżącej kwotę [...] (słownie: [...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Postanowieniem z dnia [...] r., nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej w K., działając na podstawie art. 134 w związku z art. 144 Kodeksu postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) oraz art. 17 i art. 18 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968 ze zm., obecnie Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 ze zm.), stwierdził niedopuszczalność zażalenia [...] "A" na pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego w B. z dnia [...] 2005 r., nr [...].
W uzasadnieniu tego postanowienia Dyrektor Izby Skarbowej w pierwszej kolejności wskazał, że przywołanym pismem z dnia [...] 2005 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego zwrócił wspomnianemu "A" "celem aktualizacji tytuły wykonawcze nr [...], dotyczące Spółki z o. o. "A", ul. [...], informując, że nie prowadzi ona działalności ani też nie posiada żadnego majątku pod ww. adresem od [...] 2004 r." Zauważył przy tym, że organ pierwszej instancji dokonał rzeczonego zwrotu, "sugerując ustalenie aktualnego adresu siedziby Spółki oraz majątku podlegającego egzekucji".
Odnosząc się do zażalenia, które [...] "A" wniósł na pismo z dnia [...] 2005 r., Dyrektor Izby podkreślił, że zażalenia tego nie można rozpoznać merytorycznie. Powołując się na treść art. 123 kpa w związku z art. 18 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, podniósł bowiem, iż w postępowaniu tym zażalenie wnosi się tylko, gdy ustawa tak stanowi. Jego zdaniem natomiast "w niniejszej sprawie nie może być mowy o zwrocie tytułu wykonawczego w rozumieniu art. 29 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, jak oczekuje tego wierzyciel, z uwagi na niezrealizowanie przesłanek w nim wymienionych", a zatem stronie nie przysługuje przewidziane w tym przepisie zażalenie. Dyrektor Izby Skarbowej zaakcentował jednak, że stanowisko zajęte w sprawie przez organ pierwszej instancji powinno - stosownie do art. 17 powołanej ustawy - przybrać formę postanowienia.
Postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] r. [...] "A" zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, domagając się jego uchylenia. W uzasadnieniu, powołując się na określoną w art. 6 kpa zasadę legalności, wyeksponował, że zwrot tytułu wykonawczego może nastąpić wyłącznie w przypadkach przewidzianych w ustawie o postępowaniu egzekucyjnym w administracji i że jedynym jej przepisem, na podstawie którego można tego zwrotu dokonać, jest art. 29. W związku z tym O. "A" zarzucił organowi odwoławczemu, iż z jednej strony podzielił wyrażone w zażaleniu stanowisko o braku przesłanek wymienionych we wspomnianym przepisie, a z drugiej, stwierdzając niedopuszczalność zażalenia, utrzymał w obrocie prawnym postanowienie pierwszoinstancyjne. Stwierdził zarazem, że "każdy zwrot tytułu wykonawczego, niezależnie, czy nastąpi on z powołaniem się na art. 29 § 2 ustawy, czy też nie, podlega weryfikacji w drodze postępowania zażaleniowego."
W dalszej części uzasadnienia [...] "A" podniósł, że organ odwoławczy powinien wydać rozstrzygnięcie co do istoty sprawy i zbadać zasadność przesłanek, jakimi kierowano się, zwracając tytuły wykonawcze. W tych ramach zaakcentował, iż w ustawie o postępowaniu egzekucyjnym w administracji ani nie przewidziano możliwości zwrotu tytułu wykonawczego "do aktualizacji", ani też nie nałożono na wierzyciela obowiązku w postaci ustalania aktualnego adresu zobowiązanego (w skardze błędnie mowa jest o adresie wierzyciela). Podkreślił równocześnie, iż w dniu [...] 2004 r., kiedy to do organu egzekucyjnego wpłynęły tytuły wykonawcze, sporny adres był jeszcze aktualny, skoro - według tego organu - dłużnik nie prowadził działalności pod tym adresem dopiero od [...] 2004 r. W tym kontekście [...] "A" zarzucił organowi egzekucyjnemu, że nie podjął czynności egzekucyjnych niezwłocznie, gdy adres wskazany we wniosku był jeszcze aktualny, oraz że - korzystając z uprawnień określonych w art. 36 § 1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji - nie ustalił nie tylko nowej siedziby Spółki "A", ale także nawet tego, czy Spółka ta nadal istnieje.