Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Gminy Mierzęcice w przedmiocie uchwalenia stawek podatku od nieruchomości na 2016 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wojciech Organiściak, Sędziowie WSA Paweł Kornacki, Teresa Randak (spr.), Protokolant Dominika Zabielska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 lutego 2017 r. sprawy ze skargi H. N. na uchwałę Rady Gminy Mierzęcice z dnia 25 listopada 2015 r. nr XV/110/2015 w przedmiocie uchwalenia stawek podatku od nieruchomości na 2016 r. oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/6

Uchwałą nr XV/110/2015 z dnia 25 listopada 2015 r. w sprawie uchwalenia stawek podatku od nieruchomości na 2016 r. (Dz. Woj. Śląsk. Z 2015 r., poz. 6305) Rada Gminy M. działając na podstawie na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 8, art. 40, art. 41 ust. 1 i art. ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j.: Dz. U. z 2015 r., poz. 1515, dalej jako "u.s.g.") oraz art. 5 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j..: Dz. U. z 2014 r., poz. 849 z późn. zm., dalej jako "u.p.o.l") zmienionej uchwałą Rady Gminy M. nr XVII/132/2016 z dnia 14 stycznia 2016 r. (Dz. Woj. Śląsk. z 2016 r., poz. 455) uchwaliła stawki podatku od nieruchomości na 2016 rok. Zgodnie z § 2 lit. e tej uchwały od budynków lub ich części będących domkami rekreacyjnymi, letniskowymi i pensjonarskimi od 1 m2 powierzchni użytkowej stawka podatku od nieruchomości wynosi 7,68 zł.

Pismem z dnia 16 czerwca 2016 r. H. N. (dalej jako "skarżący") wezwał Radę Gminy M. do usunięcia naruszenia prawa w zakresie wskazanej powyżej uchwały poprzez obniżenie o 50% stawki podatku wynikającej z § 2 lit. e tej uchwały oraz zaniechania poboru od niego III i IV raty podatku od nieruchomości na 2016 r.

Powyższe wezwanie pozostało bezskuteczne.

Pismem z dnia 2 sierpnia 2016 r. skarżący wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach na Uchwałę Rady Gminy M. nr [...] z dnia [...] r. zarzucając jej naruszenie jego interesu prawnego polegającego na egzekwowaniu przez władze Gminy nieadekwatnie wysokiego podatku od nieruchomości.

W uzasadnieniu wskazał, że nie może korzystać z własnej nieruchomości, która w jego ocenie jedynie z nazwy jest "rekreacyjno-letniskowa" z powodu dysfunkcjonalności tego terenu w okresie letnim polegającej na:

- braku jakiejkolwiek infrastruktury rekreacyjno-wypoczynkowej w pasie zieleni;

- zabrudzonej wody w Zalewie [...];

- hałasie i wydobywających się truciznach pochodzących od nisko przelatujących samolotów z Portu Lotniczego [...].

W jego ocenie Rada Gminy nie obniża stawek podatku od nieruchomości w trakcie roku podatkowego pomimo występowania wskazanej dysfunkcjonalności terenu rekreacyjno-letniskowego, ani też nie stosuje rekompensat w podatku od nieruchomości za tę dysfunkcjonalność. Uchwalenie maksymalnych stawek podatku od nieruchomości przy wskazanej dysfunkcjonalności jest, w ocenie skarżącego, skutkiem wypracowania przez Radę dużej porcji arogancji względem właścicieli nieruchomości położonych na terenie rekreacyjno-letniskowym. Skarżący jako podstawę prawną naruszeń wskazał art. 6, art. 7 ust. 1 pkt 10 i art. 18 u.s.g., art. 6 i art. 63 Konstytucji oraz art. 8, art. 12, art. 20 i art. 21 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 23). Do skargi została dołączona dokumentacja, w tym zdjęcia, na poparcie twierdzeń skarżącego o dysfunkcjonalności terenu.

Strona 1/6