Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Przemysław Dumana, Sędziowie WSA Bożena Pindel, Anna Tyszkiewicz-Ziętek (spr.), Protokolant Paulina Nowak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 marca 2013 r. sprawy ze skargi J. W. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie egzekucji należności pieniężnych, do których nie stosuje się przepisów Ordynacji podatkowej oddala skargę.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w C. utrzymało w mocy postanowienie Prezydenta Miasta C. z dnia [...] r. nr [...] w sprawie stanowiska organu egzekucyjnego w przedmiocie zarzutu zobowiązanej J. W. (zwanej dalej zobowiązaną albo stroną) wniesionego w oparciu o art. 33 pkt 3 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, którym odmówiono umorzenia postępowania egzekucyjnego.
W podstawie prawnej tego rozstrzygnięcia wskazano art. 138 § 1 pkt 1, art. 123 i art. 144 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (tj. Dz. U. z 2000r., Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.) oraz art. 17, art. 18, art. 32, art. 33 i art. 34 § 4 i § 5 ustawy z dnia 17 czerwca 1966r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t. j. Dz. U. z 2005r., Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.), zwanej dalej w skrócie ustawą egzekucyjną lub u.p.e.a.
W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia podano na wstępie, że w zażaleniu na postanowienie organu egzekucyjnego zobowiązana wskazała na naruszenie:
- art. 34 § 4 u.p.e.a poprzez wydanie postanowienia w sprawie zgłoszonych zarzutów bez uzyskania ostatecznego postanowienia w sprawie stanowiska wierzyciela,
- art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy o drogach publicznych poprzez uznanie, iż niewyłożenie dowodu opłaty za przednią szybą pojazdu uprawnia do nałożenia przez właściwy organ opłaty dodatkowej za nieopłacone parkowanie w płatnej strefie parkowania. Wobec tych zarzutów strona wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji.
Odnośnie pierwszego zarzutu zobowiązana podniosła, że zaskarżone postanowienie organu egzekucyjnego powinno zostać wydane po otrzymaniu ostatecznego postanowienia wierzyciela, postanowienie takie nie zostało jej nigdy doręczone, gdyż - jak przypuszcza - nigdy nie zostało wydane.
Natomiast odnośnie drugiego zarzutu wskazała, że w okresie od dnia 1 września 2006 r. do dnia 31 sierpnia 2011 r. była zatrudniona u pracodawcy, którego siedziba znajduje się w C. przy Al. [...] i codziennie parkowała swój samochód przy ul. [...]. Miejsce to znajduje się w strefie płatnego parkowania, w związku z powyższym uiszczała stosowną opłatę za parkowanie, wykupując miesięczny abonament za 100 zł. W dniu 2 marca 2010 r. po zakończeniu pracy znalazła za szybą samochodu wezwanie do uiszczenia opłaty dodatkowej za nieopłacony postój, w odpowiedzi na które przesłała do Miejskiego Zarządu Dróg w C. wniosek o umorzenie tej opłaty, załączając kartę postojową za ten okres. W konkluzji strona stwierdziła, że wykupując kartę abonamentową na okres od 8 lutego do 8 marca 2010 r. dopełniła obowiązku nałożonego przez ustawę oraz uchwałę Rady Miasta C. nr [...] z dnia 6 listopada 2008 r. Podkreśliła także, że żaden z zapisów tej uchwały nie stanowi, iż nieprawidłowe umieszczenie dowodu uiszczenia opłaty za parkowanie pojazdu traktowane jest jako nieuiszczenie opłaty w ogóle, podlegające ukaraniu opłatą dodatkową.