Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Eugeniusz Christ (spr.), Sędzia WSA Beata Kozicka, Sędzia WSA Anna Tyszkiewicz-Ziętek, Protokolant Izabela Maj-Dziubańska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 kwietnia 2012 r. sprawy ze skargi M. W. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia oddala skargę.
Postanowieniem z dnia [...] Znak: [...], Dyrektor Izby Skarbowej w K., działając w oparciu o przepis art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej ( t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu zażalenia pana M. W. na postanowienie Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w G. z dnia [...] znak: [...] w sprawie odmowy wydania zaświadczenia o treści żądanej przez wnioskodawcę, utrzymał w mocy to postanowienie.
Uzasadniając rozstrzygnięcie organ odwoławczy wskazał, że w dniu 18 lipca 2011 r. pan M. W. złożył wniosek o wydanie zaświadczenia o niezaleganiu w podatkach, zaś organ podatkowy - po stwierdzeniu, że na wnioskodawcy ciążą zaległości podatkowe z tytułu nieostatecznych decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej określających wysokość podatku od towarów i usług za lata 2005 - 2006 - odmówił wydania wnioskowanego zaświadczenia.
Wnioskodawca wniósł zażalenie na to postanowienie, w którym stwierdził, że :
1) zobowiązanie podatkowe wynika z deklaracji podatkowej dopóki decyzja określająca to zobowiązanie nie jest prawomocna, a zobowiązanie wynikające z deklaracji zostało uiszczone,
2) postanowienie zostało wydane bez podstawy prawnej co do meritum, gdyż przepis art. 306 c Ordynacji podatkowej to przepis wyłącznie procesowy,
3) organ podatkowy nie wydał przedmiotowych decyzji i nie jest nimi związany
( art. 212 Ordynacji podatkowej ), a Urząd Kontroli Podatkowej nie jest organem podatkowym,
4) skarżone postanowienie nie zostało podpisane przez osobę upoważnioną, gdyż brak jest kopii upoważnienia z art. 143 § 3 Ordynacji podatkowej,
5) nie wydanie zaświadczenia o żądanej treści narusza jego interes prawny, albowiem uniemożliwia mu udział w przetargach.
Organ odwoławczy zauważył, że organ podatkowy poinformował wnioskodawcę o sposobie ustosunkowania się do zarzutów zawartych w zażaleniu, zaś wnioskodawca odrębnym pismem przekazał w tym zakresie swoje uwagi twierdząc, że pismo organu podatkowego nie wypełnia dyspozycji art. 227 § 2 Ordynacji podatkowej oraz domagając się kserokopii pisma skierowanego do organu odwoławczego, w którym organ pierwszej instancji odnosi się do jego zarzutów. Kserokopię tego pisma przekazano wnioskodawcy pismem z dnia 20 września
2011 r.
Odnosząc się do zarzutów zażalenia Dyrektor Izby Skarbowej w K. stwierdził, że decyzja wchodzi do obrotu prawnego z chwilą doręczenia jej podatnikowi i fakt, iż jest nieostateczna nie oznacza, że nie obowiązuje. Wskazał, że decyzja taka -ostateczna lub nieostateczna - istnieje i wywiera skutki prawne dopóki nie zostanie wyeliminowana z obrotu prawnego. Tym samym jeżeli decyzja nieostateczna wywiera skutki prawne to nieuregulowanie podatku wynikającego z tej decyzji powoduje, że zaległości podatkowe istnieją, choć nie mogą być egzekwowane chyba, że decyzji nadano rygor natychmiastowej wykonalności. Ponadto organ odwoławczy zauważył, że przedmiotowe zobowiązanie w podatku od towarów i usług powstało z mocy prawa ( art. 21 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej ) i termin jego płatności wynikał z art. 47 § 3 Ordynacji podatkowej, a więc w terminie określonym w art. 103 ustawy regulującej ten podatek, zaś wnioskodawca wbrew przepisom art. 51 Ordynacji podatkowej uregulował podatek z deklaracji podatkowej, ale nie uregulował podatku wynikającego z korygującej ten podatek decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w K.