Sprawa ze skargi na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania z wniosku o umorzenie postępowania egzekucyjnego uchyla zaskarżone postanowienie.
Uzasadnienie strona 5/5

Wniosek zobowiązanego wszczynający postępowanie w sprawie umorzenia postępowania egzekucyjnego może dotyczyć wyłącznie przesłanek z art. 59 § 1 lub

§ 2 ustawy egzekucyjnej, a tym samym wszczyna inne niż opisane w art. 34 tej ustawy postępowanie co powoduje, że w przypadku takiego wniosku, niezależnie od terminu jego złożenia, podlega on badaniu organu egzekucyjnego chyba, że wcześniej postanowieniem tego organu, wydanym w trybie art. 34 § 4 ustawy egzekucyjnej, postępowanie to zostało umorzone. Umorzenie postępowania egzekucyjnego na podstawie art. 34 § 4 ustawy egzekucyjnej oznacza, że wniosek zobowiązanej w przedmiocie umorzenia postępowania, na podstawie przesłanek z art. 59 § 1 lub § 2 tej ustawy, staje się bezzasadny, zaś postępowanie w sprawie takiego wniosku nie może być wszczęte z przyczyn oczywistych (brak uzasadnienia jego prowadzenia), a przez to znajduje zastosowanie przepis art. 61a § 1 k.p.a. w związku z art. 18 ustawy egzekucyjnej. W sytuacji zaś, gdy postępowanie to nie zostało umorzone z przyczyn określonych w art. 34 § 4 w związku z art. 33 ustawy egzekucyjnej, złożony poza granicami tej sprawy wniosek zobowiązanej o umorzenie postępowania egzekucyjnego na podstawie art. 59 ustawy egzekucyjnej, nie może zostać uznany za wniosek, co do którego brak jest podstaw prawnych do wszczęcia postępowania w tym zakresie. Wniosek taki wszczyna to postępowanie niezależnie od negatywnego dla zobowiązanego zakończenia postępowania z art. 34 ustawy egzekucyjnej i podlega badaniu organu egzekucyjnego w zakresie przesłanek z art. 59 § 1 ustawy egzekucyjnej oraz wymaga rozstrzygnięcia w sposób przewidziany prawem.

Rozpoznając sprawę ponownie organ odwoławczy uwzględni poczynioną wyżej ocenę prawną zaistniałego w sprawie stanu i przeprowadzi stosowne postępowanie we wskazanym zakresie. Warto przy tym dodać, że przesłanki do zastosowania art. 61a k.p.a. mają charakter formalny i sprowadzają się do niedopuszczalności wszczęcia postępowania z powodów podmiotowych lub przedmiotowych (tak wyrok NSA z dnia 23 stycznia 2014 r. sygn. akt II OSK 1987/12), zaś ocena zgodności z prawem postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania na podstawie art. 61a k.p.a. nie może prowadzić do dokonania przez Sąd materialnoprawnej oceny zasadności żądania. Rozstrzygnięcie w tym przedmiocie należy do organu administracji publicznej (tak wyrok WSA w Szczecinie z dnia 19 września 2013 r. sygn. akt II SA/Sz 509/13).

Z tych przyczyn Sąd uznał, że zaskarżone postanowienie narusza przepisy postępowania w tym art. 61a § 1 i 2 k.p.a. w związku z art. 18 ustawy egzekucyjnej oraz art. 59 § 1, § 3 i § 4 tej ustawy i to w sposób mający istotny wpływ na wynik sprawy i na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. 2012. 270 ze zm.) orzekł jak w wyroku, odstępując od stosowania art. 152 tej ustawy z uwagi na charakter zaskarżonego postanowienia oraz nie zasądzając kosztów postępowania z uwagi na brak stosownego w tym przedmiocie wniosku.

Strona 5/5
Inne orzeczenia o symbolu:
6118 Egzekucja świadczeń pieniężnych
Inne orzeczenia z hasłem:
Egzekucyjne postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Skarbowej