Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Randak, Sędzia NSA Eugeniusz Christ, Sędzia WSA Beata Kozicka (spr.), Protokolant Izabela Maj-Dziubańska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 kwietnia 2012 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w Wodzisławiu Śląskim na uchwałę Rady Miasta Rydułtowy z dnia 22 października 2010 r. nr XLVIII/408/10 w przedmiocie podatku od nieruchomości stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części określonej w § 2 ust. 1 pkt 1,2,5 i 7.
Skargą z dnia 30 września 2011 r. Prokurator Rejonowy w Wodzisławiu Śląskim zaskarżył uchwałę Rady Miejskiej Rydułtowy z dnia 22 października 2010 r. Nr XLVIII/408/10 w sprawie wysokości stawek podatku od nieruchomości oraz zwolnień z podatku od nieruchomości w części dotyczącej rozstrzygnięć określonych w § 2 ust. 1 pkt 2, tj. zwolnienia z podatku od nieruchomości budynki lub ich części, budowle oraz grunty będące w posiadaniu lub użytkowaniu stowarzyszeń działających w zakresie ochrony przeciwpożarowej, za wyjątkiem pomieszczeń udostępnianych osobom trzecim na prowadzenie działalności gospodarczej, jeżeli czas trwania umowy obejmuje więcej niż 1 miesiąc kalendarzowy.
Zaskarżonej uchwale Prokurator Rejonowy w Wodzisławiu Śląskim (określany w dalszej części uzasadnienia zamiennie "Prokurator" lub "Skarżący") zarzucił naruszenie art. 217 Konstytucji RP, art. 7 ustawy dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. z 2010 r. Dz. U. Nr 95, poz. 613 z późn. zm. - dalej: "ustawa podatkowa" lub "u.p.o.l.") i art. 40 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. z 2001 r. Dz.U. Nr 142, poz.1591 z późn. zm., dalej: "u.s.g"), poprzez ustanowienie w § 2 ust. 1 pkt 2 zaskarżonej uchwały zwolnienia od podatku od nieruchomości o charakterze mieszanym, tj. podmiotowo - przedmiotowym, podczas gdy w świetle cytowanej ustawy gmina posiada kompetencje do ustanawiania zwolnień wyłącznie w charakterze przedmiotowym.
Wskazując na powyższy zarzut prokurator wniósł o stwierdzenie nieważności uchwały w zaskarżonej części na podstawie art. 147 § 1 ustawy dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. z 2012 r. Dz.U. poz. 270 z późn. zm., dalej: "P.p.s.a.").
W uzasadnieniu skargi prokurator przedstawił treść zaskarżonego fragmentu uchwały, podjętej na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 8, art. 40 ust. 1, art. 41 ust. 1 oraz art. 42 ustawy o samorządzie gminnym oraz art. 5 ust. 1, art. 7 ust. 3 u.p.o.l., a także art. 4 ust. 1 i art. 13 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (tekst jedn. z 2010 r. Dz.U. Nr 17 poz. 95).
Następnie skarżący podniósł, iż zgodnie z art. 217 Konstytucji RP nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy. Z kolei art. 40 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym stanowi, że gminie przysługuje prawo stanowienia aktów prawa miejscowego obowiązujących na obszarze gminy - na podstawie upoważnień ustawowych. Przepisem rangi ustawowej zawierającym upoważnienie dla rady gminy do uchwalenia aktu prawa miejscowego w sprawie podatku od nieruchomości jest art. 7 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, zgodnie z którym "Rada gminy, w drodze uchwały, może wprowadzić inne zwolnienia przedmiotowe niż określone w ust. 1 oraz w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw." Jak wskazał skarżący - zwolnienie przedmiotowe charakteryzuje się tym, iż o jego zastosowaniu decyduje to, że nieruchomość należy do określonej kategorii. Bez znaczenia dla zwolnienia jest natomiast kto jest jej właścicielem lub posiadaczem.