Sprawa ze skargi na decyzję SKO w K. w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2007 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożena Suleja-Klimczyk (spr.), Sędzia NSA Przemysław Dumana, Sędzia WSA Dorota Kozłowska, Protokolant Paulina Nowak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 lipca 2016 r. sprawy ze skargi A S.A. w J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2007 r. oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/15

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. (dalej "SKO" lub "Kolegium"), decyzją z dnia [...] r. nr [...], działając m.in. na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015 r. poz. 613), dalej "O.p.", utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy G. z dnia [...] r. nr [...] określającą A S.A. w J. (dalej "Spółka" lub "strona skarżąca") wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2007 rok w kwocie [...]zł.

W obszernym uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ odwoławczy przedstawił ustalony w sprawie stan faktyczny i argumentację prawną.

Ww. decyzją z dnia [...]r. Wójt Gminy G. określił Spółce wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2007 r. w kwocie [...]zł. W odwołaniu wniesionym od powyższej decyzji pełnomocnik Spółki zarzucił organowi:

1. naruszenie przepisów postępowania podatkowego w stopniu, który mógł mieć istotny wpływ na wynik sprawy:

a) art. 122 w zw. z art. 187 § 1, art. 191, art. 197 oraz art. 210 § 4 O.p. poprzez naruszenie zasady prawdy materialnej, dowolną ocenę zgromadzonych dowodów, a w konsekwencji również braki uzasadnienia decyzji, spowodowane:

- oparciem zaskarżanego rozstrzygnięcia na operacie szacunkowym rzeczoznawców majątkowych, który był niewiarygodny, a to z uwagi na:

- posłużenie się przez biegłych standardem wyceny KSWS 2, który nie może być podstawą wycen służących celom podatkowym;

- zaliczeniem kosztów drążenia podziemnego wyrobiska górniczego do wartości obudowy górniczej;

- określenie wartości wycenianych obiektów na moment wprowadzenia do ewidencji, nie zaś na moment powstania obowiązku podatkowego;

- przyjęcie błędnej daty wprowadzenia do ewidencji wyrobiska 200/399.

- nieuwzględnieniem przedłożonych przez Spółkę tablic alokacji wartości początkowej wyrobisk górniczych do wartości poszczególnych obiektów w nich zlokalizowanych, pomimo iż zostały przedstawione w żądanej przez organ formie.

b) art. 122 w zw. z art. 187 § 1, art. 191, art. 197 oraz art. 210 § 4 O.p. poprzez naruszenie zasady prawdy materialnej, spowodowane błędnymi ustaleniami faktycznymi odnośnie obudowy górniczej poprzez konstatację, iż stanowi ona obiekt budowlany - konstrukcję oporową, podczas gdy obudowa pełni funkcje podporowe, a nie oporowe względem wyrobiska, a ponadto stanowi część integralną wyrobiska górniczego, co było skutkiem bezkrytycznego zaakceptowania stanowiska biegłych w tym przedmiocie;

c) art. 153 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi poprzez pominięcie oceny prawnej przepisów prawa materialnego oraz wytycznych co do dalszego postępowania, zawartych w wyrokach sądów administracyjnych zapadłych w niniejszej sprawie.

2. naruszenie przepisów prawa materialnego, które to naruszenie miało wpływ na wynik sprawy:

a) art. 2 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia

1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 ze zm. - obecnie t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 716), dalej "u.p.o.l.", poprzez bezpodstawne zastosowanie wskazanych przepisów (uznanie za przedmiot opodatkowania) do obudowy górniczej, zakwalifikowanej w drodze niedopuszczalnej w prawie podatkowym analogii oraz wykładni rozszerzającej za "konstrukcję oporową";

Strona 1/15