Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożena Suleja-Klimczyk (spr.), Sędzia WSA Borys Marasek, Asesor WSA Katarzyna Stuła-Marcela, Protokolant specjalista Agnieszka Rogowska-Bil, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 czerwca 2022 r. sprawy ze skargi P. S.A. w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia 25 listopada 2021 r. nr SKO.FP/41.4/548/2021/14017 w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2021 r. oraz określenia wysokości zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2021 r. oddala skargę.
Pismem z dnia 27 grudnia 2021 r. pełnomocnik P. S.A. w W. (dalej: "strony skarżącej", "spółki") - w osobie radcy prawnego K. W. - wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach (dalej także: "Sądu") na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach (dalej także: "organu odwoławczego", "SKO") z dnia 25 listopada 2021 r. nr SKO.FP/41.4/548/2021/14017. Kwestionowanym rozstrzygnięciem utrzymano w mocy decyzję Wójta Gminy M. (dalej także: "organu I instancji", "Wójta") z dnia 30 sierpnia 2021 r., nr [...], w sprawie odmowy stwierdzenia nadpłaty strony skarżącej w podatku od nieruchomości za 2021 r. w kwocie 32.965 zł oraz określenia wysokości zobowiązania spółki w tym podatku za ww. okres w kwocie 50.511 zł.
Stan faktyczny niniejszej sprawy prezentuje się następująco.
W drodze pisma datowanego na dzień 19 maja 2021 r. strona skarżąca wniosła o stwierdzenie przez Wójta nadpłaty w podatku od nieruchomości w związku z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego (dalej także w skrócie: "TK") z dnia 24 lutego 2021 r., zapadłym pod sygn. akt SK 39/19. Wraz z wnioskiem złożyła korektę deklaracji podatkowej DN-1, wykazującą powierzchnię gruntów pozostałych wynoszącą 53.169 m2, opodatkowaną według stawki właściwej dla gruntów pozostałych, z czego wynikała kwota podatku 17.545,77 zł.
W uzasadnieniu żądania poniesiono, iż w pierwotnej deklaracji wykazano jako przedmioty opodatkowania podatkiem od nieruchomości grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej o powierzchni 53.169 m2 oraz wynikający z tego podatek od nieruchomości w wysokości 50.511 zł. Zadeklarowaną należność w całości zapłacono. Strona skarżąca zauważyła jednak, że chociaż odnośne grunty były związane ze zlikwidowaną linią kolejową, a w związku z tym nie są i nie mogą być wykorzystywane do działalności gospodarczej przez spółkę, to zostały wykazane do opodatkowania najwyższą stawką podatku. Tymczasem TK orzekł, że "art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1170) rozumiany w ten sposób, że związanie gruntu, budynku lub budowli z prowadzeniem działalności gospodarczej decyduje wyłącznie posiadanie gruntu, budynku lub budowli przez przedsiębiorcę lub podmiot prowadzący działalność gospodarczą, jest niezgodny z art. 64 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 i art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej". Z powołaniem na wskazany wyrok wniesiono więc o stwierdzenie nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2021 rok w wysokości 32.965 zł, powstałej w wyniku korekty deklaracji.
W dniu 21 czerwca 2021 r. organ I instancji wydał postanowienie o wszczęciu z urzędu postępowania podatkowego wobec strony skarżącej w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za badany okres. Następnie w dniu 28 czerwca 2021 r. wystosował względem spółki wezwanie do przedłożenia: