Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Alicja Stępień (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Sławomir Kozik, Sędzia NSA Ewa Kwarcińska, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Claudia Kozłowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 4 listopada 2014 r. sprawy ze skargi ,,A" S.A. z siedzibą w G. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia 28 maja 2014 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia norm dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych oddala skargę.
W piśmie z dnia 21 listopada 2013 r. skierowanym do Naczelnika Urzędu Celnego "A" S.A. z siedzibą w G. zwróciła się o ustalenie norm dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych powstających podczas przewozu olejów smarowych o kodach CN od 2710 19 71 do 2710 19 99 dla składu podatkowego "A" SA w G. dla:
a) cystern samochodowych 0,10% od ilości wysłanej;
b) cystern kolejowych 0,5% od ilości wysłanej;
c) transportu morskiego 0,5% od ilości wysłanej;
d) rurociągu przesyłowego 0,06% od ilości wysłanej;
e) innych naczyń służących do transportu 0,04% od ilości wysianej za każdy dzień przewozu.
Naczelnik Urzędu Celnego decyzją z dnia 25 lutego 2014 r. odmówił ustalenia norm dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych dla olejów smarowych o kodach CN od 2710 19 71 do 2710 19 99.
Dyrektor Izby Celnej, po rozpoznaniu odwołania od powyższego rozstrzygnięcia, decyzją z dnia 28 maja 2014 r. utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu wskazując m.in. na treść przepisu art. 2 pkt 20 lit. a) oraz art. 85 ust. 4 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r., nr 3, poz. 11 ze zm.) jak również na § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 lutego 2009 r. w sprawie maksymalnych norm dopuszczalnych ubytków i dopuszczalnych norm zużycia wyrobów akcyzowych (Dz. U. nr 32, poz. 242) wraz z załącznikiem nr 4 do w/w rozporządzenia Dyrektor podniósł, że ustawodawca nie uznał za zasadne określić norm dopuszczalnych ubytków dla olejów smarowych. Zdaniem organu, gdyby ustawodawca zamierzał odstąpić od całościowego lub częściowego opodatkowania akcyzą niedoborów olejów smarowych, to określiłby szczegółowo rodzaj wyrobów, których niedobory miałyby być wyłączone z tego opodatkowania oraz dopuszczalną wysokość tych niedoborów, analogicznie jak w przypadku norm dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 2 pkt 20 lit. a) ustawy o podatku akcyzowym. W ustawie nie zostały zawarte tego typu regulacje, w związku z czym, zdaniem organu, należy uznać, że celem ustawodawcy było opodatkowanie akcyzą wszelkich niedoborów wyrobów akcyzowych niewymienionych w załączniku nr 2 do ustawy (m.in. olejów smarowych), powstałych w trakcie magazynowania lub przemieszczania tych wyrobów w procedurze zawieszenia poboru akcyzy.
Dyrektor wskazał, że w toku niniejszego postępowania organy podatkowe działały w oparciu o obowiązujące przepisy prawa, zaś organ odwoławczy dokonując weryfikacji zasadności odmowy ustalenia norm dopuszczalnych ubytków wyrobów energetycznych niewymienionych w załączniku nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym (oleje smarowe o kodach CN od 2710 19 71 do 2710 19 99, przeznaczone do celów innych niż paliwa silnikowe lub jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych) z uwagi na brak norm maksymalnych ubytków tego rodzaju wyrobów w rozporządzeniu Ministra Finansów wydanym na podstawie art. 85 ustawy o podatku akcyzowym, uznał stanowisko Naczelnika Urzędu Celnego za właściwe. W ocenie Dyrektora odmienne stanowisko prowadziłoby do uznania, że wszelkie powstałe w wyniku różnych okoliczności niedobory olejów smarowych nie podlegałyby w ogóle opodatkowaniu akcyzą, co z punktu widzenia przepisów o podatku akcyzowym i interesów skarbu państwa jest niedopuszczalne.