Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Romała, Sędziowie Sędzia NSA Elżbieta Rischka (spr.), Sędzia WSA Irena Wesołowska, Protokolant Asystent Sędziego Krzysztof Pobojewski, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 17 lipca 2019 r. sprawy ze skargi A. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia 26 lutego 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w przedmiocie podatku od towarów i usług za okres od listopada 2009 do kwietnia 2010 roku oddala skargę.
Zaskarżoną do sądu decyzją Dyrektor Izby Administracji Skarbowej, (dalej jako: Dyrektor IAS), działając na podstawie art.233 § 1 pkt 1, w zw. z art.221 § 1 oraz art. 249 § 1 pkt 2, w zw. z art. 247 i art.128 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz.800. ze zm.), zw. dalej Ordynacją, po rozpatrzeniu odwołania A Spółki z o.o. z siedzibą w K. od decyzji Dyrektora IAS, z dnia 08.10.2018 r., odmawiającej stwierdzenia nieważności decyzji Dyrektora Izby Skarbowej (dalej jako: Dyrektor IS) z dnia 04.12.2014 r., utrzymującej w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego (zw. dalej Naczelnikiem US), z dnia 03.07.2014 r., w przedmiocie podatku od towarów i usług, za okres od listopada 2009 r. do kwietnia 2010 r., utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
Podstawą powyższego rozstrzygnięcia był następujący stan faktyczny:
Naczelnik US wydał na Spółkę, w dniu 03.07.2014 r., decyzję w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od listopada 2009 r. do kwietnia 2010 r. Decyzją z dnia 04.12.2014 r. Dyrektor IS utrzymał ww. decyzję w mocy - z pouczeniem, że wydana na skutek odwołania decyzja jest ostateczna w administracyjnym toku instancji, a Strona, zgodnie z art.53 § 1 oraz art.54 § 1 P.p.s.a., może ją zaskarżyć do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, za pośrednictwem Dyrektora IS, w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia.
Decyzja organu odwoławczego została Stronie doręczona w dniu 15.12.2014 r. Wniesiona przez Stronę, pismem z dnia 15.01.2015 r., skarga do WSA w Gdańsku została, postanowieniem Sądu z dnia 11.03.2015 r. (sygn. akt i SA/Gd 242/15), odrzucona, jako wniesiona po upływie przewidzianego prawem terminu.
Pismem z dnia 26.02.2018 r. pełnomocnik Spółki złożył, w trybie art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji, wniosek o stwierdzenie nieważności ww. decyzji Dyrektora IS, z dnia 04.12.2014 r. - jak również decyzji z dnia 20.10.2014 r., wydanej na Stronę przez Dyrektora IS, w przedmiocie rozliczenia podatku VAT za miesiące od kwietnia do września 2009 r. (i w tym zakresie, zgodnie z art. 249 § 1 pkt 2 Ordynacji, Dyrektor IAS wydał decyzję z dnia 30.03.2018 r, o odmowie wszczęcia postępowania - utrzymaną w mocy decyzją z dnia 15.06.2018 r.).
Pełnomocnik Strony zarzucił rażące naruszenie przepisów art.86 ust.1, ust.2 pkt 1 lit.a, w zw. z art.88 ust.3a pkt 4 lit.c ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2004 r., nr 54, poz.535. ze zm.), zw. dalej ustawą o vat, oraz art.65 i art.58 Kodeksu cywilnego, polegające na bezpodstawnym pozbawieniu Strony możliwości obniżenia podatku należnego za objęte postępowaniem miesiące o podatek naliczony z tytułu otrzymanych i zapłaconych faktur VAT, za wynajem pracowników od B S.A. (dalej: B) i C Sp. z o.o. (dalej: C), z powodu rzekomego nieudokumentowania rzeczywistych transakcji fakturami VAT, wystawionymi przez kontrahentów Strony z tytułu wynajmu pracowników - i wniósł o uchylenie decyzji w całości oraz zwrot kwot podatku VAT, pobranych z tytułu wydania decyzji.