Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Gorzeń (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Janina Guść, Sędzia WSA Irena Wesołowska, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Monika Fabińska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 1 sierpnia 2017 r. sprawy ze skargi A Spółka komandytowa z siedzibą w na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w z dnia 6 lutego 2017 r. nr [...], [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za grudzień 2014 r. oraz stwierdzenia nadpłaty oddala skargę.
Naczelnik Urzędu Skarbowego (dalej: Naczelnik US) decyzją z dnia 30 czerwca 2016 r. określił A Spółce komandytowej (dalej: spółka, skarżąca), w podatku od towarów i usług za miesiąc grudzień 2014r. zobowiązanie podatkowe w wysokości 28.463 zł w następstwie czego stwierdził nadpłatę w wysokości 45.509 zł oraz określił obowiązek zapłaty na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług kwoty 1.354.844,00 zł.
W toku postępowania podatkowego organ pierwszej instancji ustalił, że spółka zawyżyła podatek naliczony do odliczenia za grudzień 2014r. o kwotę 178,13 zł wskutek dwukrotnego zaewidencjonowania dwóch faktur z dnia 30 listopada 2014r. o nr [...]; o kwotę 97,51 zł poprzez odliczenie podatku naliczonego wynikającego z faktur dotyczących wydatków związanych z używaniem pojazdu samochodowego o nr rej. [...]; o kwotę 2.300 zł poprzez odliczenie podatku naliczonego wynikającego z faktury [...] wystawionej przez B sp. z o.o. z tytułu świadczenia usług doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej, która nie dokumentuje rzeczywistych zdarzeń gospodarczych.
Organ stwierdził również zaniżenie kwoty korekty odliczonego podatku łącznie o wartość 3.607,75 zł wskutek naruszenia art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011r, nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej u.p.t.u.
W związku z powyższymi nieprawidłowościami Naczelnik US działając na postawie art. 99 ust. 12 u.p.t.u. określił spółce zobowiązanie podatkowe z tytułu podatku od towarów i usług za grudzień 2014 r. w wysokości 28.463 zł w miejsce deklarowanej kwoty 22.279 zł. Ponieważ podatek wykazany w korekcie deklaracji VAT-7 z dnia 17 lutego 2015 r. w wysokości 73.972 zł został przez spółkę w całości zapłacony, powstała nadpłata w wysokości 45.509 zł.
Ponadto Naczelnik US działając na podstawie art. 108 ust. 1 u.p.t.u. określił spółce podatek do zapłaty w wysokości 1.354.843,75 zł w kwocie odpowiadającej sumie kwot podatku wynikających z faktur stwierdzających transakcje, których faktycznie nie było, wystawionych na rzecz: C Sp. z o.o., D sp. z o.o., E sp. z o.o., F sp. z o.o.
Jednocześnie organ uznał, że spółka w korekcie deklaracji VAT-7 w prawidłowy sposób wyeliminowała z rozliczenia podatku od towarów i usług faktury sprzedaży na łączną wartość netto 5.890.625 zł, podatek należny 1.354.843,75 zł, faktury zakupu na łączną wartość netto 5.647.514 zł, podatek naliczony 1.298.928,22 zł.
W ww. zakresie wskazano na zebrany materiał dowodowy, z którego wynika, że ww. spółki wskazane w fakturach jako nabywcy w rzeczywistości nie prowadziły działalności gospodarczej. Nie istniały w miejscach wskazanych jako siedziby. Nie udało się organowi nawiązać kontaktu ze spółkami. Dane zawarte w KRS co do udziałowców i zarządów ww. spółek okazały się nieaktualne. Większość udziałów w spółkach została kupiona przez D.D. - co nie zostało zgłoszone w KRS. Ustalono także, że spółki nie złożyły deklaracji dla rozliczenia podatku od towarów i usług za grudzień 2014r. Wszystkie sporne faktury zostały wystawione za zgodą A.B. i w jego obecności przez L.K. i D.C. na komputerze A.B.. Zostały one przez niego podpisane i opieczętowane. Zostały one wystawione w celu osiągnięcia zysku. A.B. nie znał podmiotów widniejących jako nabywcy, nie szukał tych spółek, nie miał z nimi osobistego kontaktu. Mając na względzie powyższe, organ uznał, że na stronie ciąży obowiązek zapłaty podatku wynikającego z wystawionych faktur na podstawie art. 108 ust. 1 u.p.t.u.