Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Sławomir Kozik (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Alicja Stępień, Sędzia WSA Bogusław Woźniak, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Monika Szymańska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 23 lipca 2013 r. sprawy ze skargi I. G. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 22 lutego 2013 r. nr [...] w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji 1. uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Naczelnika Trzeciego Urzędu Skarbowego z dnia 10 grudnia 2012 roku, o numerze [...]; 2. określa, że zaskarżone postanowienie nie może być wykonane; 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz strony skarżącej kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Postanowieniem z dnia 10 grudnia 2012 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego nadał rygor natychmiastowej wykonalności decyzji z dnia 10 grudnia 2012 r. określającej I.G. (dalej powoływanej jako "skarżąca") wysokość zobowiązania w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych od przychodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego, stanowiącego odrębną nieruchomość dokonanego w dniu 14 marca 2007 r. w kwocie 20.344,- zł.
Jako podstawę powyższego rozstrzygnięcia organ wskazał art. 239b § 1 O.p., zgodnie z którym decyzji nieostatecznej może być nadany rygor natychmiastowej wykonalności między innymi, gdy: okres do upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego jest krótszy niż 3 miesiące.
Nadto organ swoje rozstrzygnięcie oparł na art. 239b § 2 O.p., który to przepis stanowi, że § 1 art. 239b O.p. znajduje zastosowanie, jeżeli organ podatkowy uprawdopodobni, że zobowiązanie wynikające z decyzji nie zostanie wykonane.
W dalszej części organ wskazał, powołując się przy tym na treść art. 21 § 1 pkt 1 O.p. oraz art. 71 § O.p, że zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego przedawnia się z dniem 31 grudnia 2012 r., co stanowi podstawę do stwierdzenia, że spełniona została przesłanka upoważniająca organ podatkowy do nadania decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności, określona w art. 239b § 1 pkt 4 O.p.
W ocenie organu podatkowego krótszy niż 3 miesiące okres do upływu terminu przedawnienia w sytuacji braku uregulowania należności wynikającej z czynności dokonanej w 2007 r. samo w sobie uzasadnia obawę, że zobowiązanie nie zostanie wykonane. Organ nie wykluczył, że strona złoży odwołanie i do czasu wydania decyzji ostatecznej nie ureguluje, nie będąc do tego zobowiązana, należności wynikających z decyzji nieostatecznej.
W kontekście powyższego oraz uwzględniając fakt, że nie wystąpiły okoliczności skutkujące przerwaniem lub zawieszeniem biegu przedawnienia zobowiązania podatkowego, organ stwierdził, że istnieje wysokie prawdopodobieństwo, iż zobowiązanie wynikające z decyzji z dnia 10 grudnia 2012 r., które przedawnia się z dniem 31 grudnia 2012 r. nie zostanie wykonane, wobec czego orzekł o nadaniu nieostatecznej decyzji z dnia 10 grudnia 2012 r. rygoru natychmiastowej wykonalności.
Przedmiotowe rozstrzygnięcie zostało doręczone I.G. osobiście w dniu 10 grudnia 2012 r. w miejscu jej pracy.
Korzystając z przysługującego jej uprawnienia I.G., reprezentowana przez pełnomocnika będącego doradcą podatkowym, wniosła zażalenie na powyższe postanowienie. Przedmiotowemu rozstrzygnięciu zarzuciła naruszenie przepisów postępowania, które miały istotny wpływ na wynik sprawy, a mianowicie art. 218 w zw. z art. 145 § 1, § 2 w zw. z art. 137 § 1 O.p., art. 239b § 1 pkt 4 i § 2 O.p. oraz art. 217 § 1 i § 2 w zw. z art. 210 § 4 w zw. z art. 219 O.p. poprzez niewłaściwe ich zastosowanie oraz naruszenie przepisów prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy, to jest art. 70 § 1 O.p. w zw. z art. 28 ust. 2 i ust. 3 i art. 21 ust. 1 pkt 32 lit.a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 217, poz. 1588) poprzez błędną wykładnię.