Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Bogusław Szumacher Sędziowie: Sędzia NSA Sławomir Kozik /spr./ Asesor WSA Danuta Oleś Protokolant: Monika Szymańska po rozpoznaniu w dniu 22 lutego 2006 r. na rozprawie sprawy ze skargi "A" Sp. z o.o. z siedzibą w K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] sygn. akt [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2003 r. 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ja decyzję Wójta Gminy z dnia [...] w sprawie [...]; 2. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana; 3. zasądza od Samorządowego Kolegium na rzecz strony skarżącej kwotę 280 (dwieście osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Decyzją z dnia [...] r. Wójt Gminy działając m.in. na podstawie art. 1 a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. 2002 r. Nr 9, poz. 84 z późn. zm.; dalej jako u.p.o.l.) oraz uchwały Rady Gminy z dnia 12 grudnia 2002 r. nr [...] w sprawie określenia wysokości stawek podatku od nieruchomości oraz zwolnienień od tego podatku, określił A spółce z o.o. wysokość podatku od nieruchomości wynoszącą, w stosunku do nieruchomości położonej w K., za okres od dnia 1 stycznia 2003 r. do dnia 31 grudnia 2003 r. - [...] zł, a w stosunku do nieruchomości położonej w R., za okres od dnia 1 stycznia 2003 r. do 28 lutego 2003 r. - [...] zł.
W uzasadnieniu decyzji wskazano, że w złożonej deklaracji w sprawie podatku od nieruchomości spółka określiła ww. grunty o łącznej powierzchni 7700 m- (nieruchomość w K. o powierzchni 800 m- oraz nieruchomość w R. o powierzchni 6900 m-) jako grunty pozostałe. W ocenie organu podatkowego pierwszej instancji spółka dokonała jednak błędnej kwalifikacji posiadanych gruntów, mając na uwadze, że zgodnie z art. 1 a ust. 1 pkt. 3 u.p.o.l. wszystkie grunty będące w posiadaniu przedsiębiorcy uważa się za związane z działalnością gospodarczą, a tym samym należny w sprawie podatek powinien zostać wyliczony według stawki 0,62 zł za m-, a nie według przewidzianej dla gruntów pozostałych stawki 0,06 zł za m-. Organ podatkowy podkreślił, że niezależnie od tego czy dany grunt jest faktycznie wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej, czy też nie, każdorazowo stanowi on grunt związany z działalnością gospodarczą, o ile tylko pozostaje on w posiadaniu przedsiębiorcy i podlega podatkowi od nieruchomości.
W odwołaniu od powyższej decyzji A spółka z o.o. wniosła o jej uchylenie w związku z naruszeniem art. 5 ust. 1 pkt 2 b, art. 5 ust. 1 pkt 2 e i art. 1 a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. oraz art. 122 ordynacji podatkowej.
Spółka zarzuciła, że dokonując przytoczenia podstawy prawnej decyzji w postaci 1 a ust. 1 pkt. 3 u.p.o.l. organ podatkowy pierwszej instancji pominął tę cześć ww. przepisu w której ustawodawca wyraźnie wskazał, że za grunty związane z działalnością gospodarczą nie uznaje się tych gruntów, które nie są i nie mogą być wykorzystywane do prowadzenia tej działalności ze względów technicznych. W ocenie spółki w odniesieniu do nieruchomości położonej w R. przesłanka ta została spełniona, mając na uwadze, że firma A zajmuje się pośrednictwem w obrocie nieruchomościami, a tym samym niezabudowany grunt o charakterze rolnym w żaden sposób nie może być wykorzystany do prowadzenia działalności gospodarczej przez spółkę. Podatnik podkreślił jednocześnie, że nie prowadzi on działalności gospodarczej także na nieruchomości w K., co wyłącza opodatkowanie tego gruntu według stawek jak za grunty związane z działalnością gospodarczą, ponieważ obowiązek uiszczenia podatku w takim zakresie obciąża wyłącznie tylko tych przedsiębiorców, którzy na posiadanych gruntach faktycznie prowadzą działalność gospodarczą. Niezależnie od tego spółka wskazała, że przedmiotowy grunt znajduje się w posiadaniu firmy B SA, która opłaca podatek od tej nieruchomości. Tym samym zapłata przez spółkę podatku od nieruchomości położonej w K. naruszyłaby zasadę zakazu podwójnego opodatkowania.