Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Wojtynowska, Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Gorzeń,, Sędzia NSA Elżbieta Rischka (spr.), Protokolant Asystent Sędziego Zuzanna Baca-Wróblewska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 30 września 2020 r. sprawy ze skargi "A" Sp. z o.o. z siedzibą w G. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia [...] 2019 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2014 r. oddala skargę.
Zaskarżoną do Sądu decyzją Dyrektor Izby Administracji Skarbowej (dalej jako "Dyrektor IAS" lub "organ odwoławczy") po rozpatrzeniu odwołania "A" Sp. z o. o. z siedzibą w G. (dalej: "Spółka" lub "Skarżąca") od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego (dalej: "Naczelnik US") z dnia 16 kwietnia 2019r., określającej Spółce wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych za 2014r. w kwocie 120.430,00 zł, utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.
Podstawą powyższego rozstrzygnięcia był następujący stan faktyczny:
Naczelnik US po przeprowadzeniu w Spółce kontroli podatkowej (w zakresie prawidłowości rozliczenia z budżetem podatku dochodowego od osób prawnych za okres od 01.01.2014r. do 31.12.2014r.), a także po przeprowadzeniu postępowania podatkowego w ww. zakresie wydał w dniu 15 czerwca 2018r. decyzję, którą określił Spółce wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych za 2014r. w kwocie 120.430,00 zł.
Od ww. decyzji Spółka wniosła odwołanie, wnosząc o odrzucenie decyzji organu I instancji w całości, z wyłączeniem podatku wynikającego z uwzględnienia przez organ skarbowy przychodów z tytułu umów najmu w łącznej kwocie 64.000,00 zł.
Dyrektor IAS po rozpatrzeniu odwołania decyzją z dnia 23 października 2018r., uchylił w całości decyzję organu I instancji i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez ten organ, ponieważ rozstrzygnięcie sprawy wymaga uprzedniego przeprowadzenia postępowania dowodowego w znacznej części.
Naczelnik US po ponownym przeprowadzeniu postępowania wydał w dniu 16 kwietnia 2019r. decyzję, którą określił Spółce wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych za 2014r. w kwocie 120.430,00 zł.
Powodem dokonania innego rozstrzygnięcia, niż to wynika z korekty zeznania Spółki CIT-8 za 2014r. było stwierdzenie:
• zaniżenia przychodów o kwotę 214.000,00 zł, w tym:
- 150.000,00 zł - z tytułu umowy o obsługę wskazanej inwestycji [..]
- 40.000,00 zł - z tytułu umowy najmu z dnia 1.05.2015r.
- 24.000,00 zł - z tytułu umowy najmu zawartej z dnia 1.12.2013r.,
• zawyżenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę 78.529,61 zł, w tym:
- 53.979,61 zł - wydatki z tytułu podróży służbowych,
- 22.150,00 zł - wydatki z tytułu podroży służbowych,
- 2.400,00 zł - kwota wynikająca z rachunku nr [...] z dnia 30.05.2014r.
W odwołaniu od decyzji Spółka wniosła o uchylenie decyzji organu pierwszej instancji w całości, z wyłączeniem podatku wynikającego z uwzględnienia przez Organ Skarbowy przychodów z tytułu umów najmu w łącznej kwocie 64.000,00 zł.
Spółka nie zgadza się ze stanowiskiem organu I instancji, iż zaniżyła przychód o kwotę 150.000,00 zł, wynikającą z umowy o obsługę inwestycji w S., zawartą z "B" Sp. z o. o. Spółka zauważa, że pozwolenie na budowę zostało przez Starostę wydane na rzecz Spółki w dniu 16 stycznia 2014r., stając się prawomocnym w dniu 3 lutego 2014r. W wydanym pozwoleniu Spółka została określona niewłaściwie jako inwestor - tak też przyjął organ I instancji w swojej decyzji. Zdaniem Spółki samo nazwanie jej przez Starostę inwestorem jeszcze inwestora ze Spółki nie czyni. Podstawową kwestią przy realizacji inwestycji deweloperskich jest prawo do terenu, na którym realizowana jest inwestycja, istotne jest też kto prawnie i fizycznie inwestycję realizuje, ponosi nakłady oraz koszty, uzyskuje następnie przychody ze sprzedaży itp. Zgodnie z przywoływaną przez organy skarbowe umową z dnia 1.07.2013r., zawartą pomiędzy Spółką a "B", inwestorem jest ta ostatnia.