Wprawdzie zgodzić się należy ze stanowiskiem Dyrektora Izby Celnej, że z brzmienia pozycji 2710 wynika, iż prawodawca kierował się tu, poza cechami fizyko - chemicznymi również kryterium przeznaczenia. Nie można natomiast podzielić poglądu, iż chodzi tu o przeznaczenie rozumiane jako faktyczne wykorzystanie towaru przez importera, a tym bardziej przez kolejnych nabywców. Chodzi tu bowiem o przeznaczenie wg zamysłu jego producenta. Zatem okoliczność, że przedmiotowy towar - benzyna lakiernicza, po dopuszczeniu do obrotu na polskim obszarze celnym został wykorzystany, jako komponent do produkcji oleju napędowego jest prawnie obojętny dla dokonywania klasyfikacji taryfowej. W tym zakresie Wojewódzki Sąd Administracyjny, w orzekającym składzie, podziela stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego zawarte w wyroku z dnia 22.11.1994 r. sygn. akt I SA 1504/94 - ONSA 1995/4/172 i w wyroku z dnia 25.06.2002 r. sygn. akt I SA/Lu 1206/01 niepubl.
Wobec powyższego należało uznać, że organy celne w rozpoznawanej sprawie dokonały nieuprawnionej interpretacji przepisów prawa materialnego tj. art. 85 § 1 Kodeksu celnego i rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 1998 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz.U. Nr 158, poz. 1036 z 1998 r. ze zm.), w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy, co czyni skargę uzasadnioną w tym zakresie.
Mając powyższe na uwadze Sąd na mocy art. 145 § 1 pkt 1 i art. 13b Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi uchylił zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję I instancji.
Wobec uwzględnienia skargi Sąd stwierdził też, na podstawie art. 152 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, że zaskarżona decyzja oraz poprzedzająca ją decyzja nie mogą być wykonywane.
Z tych wszystkich względów na mocy powołanych przepisów orzeczono jak w sentencji.