Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Gorzeń (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Krzysztof Przasnyski, Sędzia NSA Elżbieta Rischka, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Beata Jarecka, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 7 czerwca 2017 r. sprawy ze skargi M.M. na interpretację indywidulaną Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 18 listopada 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych 1. uchyla zaskarżoną interpretację indywidualną; 2. zasądza od Szefa Krajowej Administracji Skarbowej na rzecz strony skarżącej kwotę 697 (sześćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Zaskarżoną interpretacją indywidualną Minister Rozwoju i Finansów uznał za nieprawidłowe stanowisko M.M. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z najmu.
W uzasadnieniu Minister Rozwoju i Finansów wskazał, że w dniu 6 października 2016 r. wpłynął do organu wniosek M.M. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z najmu lokalu mieszkalnego.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:
Wnioskodawca jest osobą fizyczną nie prowadzącą działalności gospodarczej, pracuje na umowę o pracę w kraju Unii Europejskiej. Jest osobą samotną posiadającą własnościowe mieszkanie, które nie jest składnikiem majątku związanym z prowadzeniem działalności gospodarczej.
Wnioskodawca do roku 2015 przez długi okres wynajmował mieszkanie na podstawie umowy najmu i rozliczał przychody z najmu prywatnego w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych w wysokości 8,5%. Wnioskodawca formę opodatkowania zgłosił w odpowiednim czasie do Urzędu Skarbowego. Od maja 2016 roku zdecydował się na wynajmowanie mieszkania na krótkie okresy od 2 dni do kilku miesięcy. Ceny za najem ustalane są na doby, tygodnie lub miesiące.
Najem nie jest prowadzony w sposób zorganizowany i profesjonalny, gdyż Wnioskodawca na stałe mieszka i pracuje za granicą, w związku z czym nie ma środków ani możliwości prowadzenia tego typu działań. Wnioskodawca w ramach najmu prywatnego nie zatrudnia innych osób, nie korzysta z usług księgowej, personelu sprzątającego czy zarządcy. Wszystkie czynności wykonuje samodzielnie lub pomagają mu rodzice. W wynajmowanym lokalu mieszkalnym nie prowadzi biura, recepcji oraz nie świadczy usług cateringowych, turystycznych, usług sprzątania w trakcie pobytu gości ani żadnych dodatkowych usług dla najemców. Czynności związane z wynajmem lokalu mieszkalnego nie są i nie będą podejmowane w sposób ciągły, lecz okazjonalny. Wnioskodawca nie prowadzi zorganizowanej działalności marketingowej, a ogłoszenia o wynajmie mieszkania umieścił w portalu internetowym firmy zagranicznej, która za każde wynajęcie mieszkania poprzez jej stronę pobiera prowizje. Działania związane z najmem nie są prowadzone w sposób metodyczny, systematyczny i uporządkowany, który wiąże się z planowanym charakterem działań i realizacji zamierzeń w sposób ciągły. Celem tych działań nie jest osiągniecie zysku lecz jedynie pokrycie kosztów wysokich opłat administracyjnych i eksploatacyjnych do spółdzielni mieszkaniowej, które wzrosły o 100% w ciągu niespełna pół roku. Wnioskodawca jako osoba samotna, opłacająca dodatkowo najem mieszkania za granicą i utrzymująca się samodzielnie, zmuszona niejako jest do podjęcia decyzji o wynajmie własnego mieszkania w Polsce w terminach, kiedy sama w nim nie przebywa.
Wnioskodawca, pomimo poniesionych w 2016 roku kosztów remontu i wyposażenia mieszkania, chciałby w dalszym ciągu rozliczać się w formie zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 8,5% ze względu na jego uproszczony charakter rozliczania się i niniejszą konsumpcję czasu i energii.