Podatki  i  inne świadczenia pieniężne, do  których   mają zastosowanie przepisy Ordynacji  podatkowej, oraz egzekucja t, Podatek od nieruchomości, Administracyjne postępowanie, Samorząd terytorialny
Tezy

1. Uchwały rad gmin, podjęte na podstawie art. 7 ust. 2 i art. 12 ust. 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31/, nie mogą być adresowane do konkretnie /imiennie/ określonych podmiotów: muszą one być adresowane do nieokreślonego kręgu osób, bez względu na to, jakiej faktycznie ich liczby będą dotyczyły.

2. Uchwała rady gminy zwalniająca od podatku konkretnie oznaczony podmiot przybiera w istocie postać decyzji administracyjnej.

Uzasadnienie

Gmina wniosła do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę na rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody z 5 lutego 1997 r. wydane na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74/, w którym wojewoda stwierdził nieważność par. 2 ust. 1 uchwały Rady Gminy L. z 30 grudnia 1996 r. w sprawie stawek podatku od nieruchomości. Zakwestionowany przepis zwolnił od podatku nieruchomości położone na terenie gminy, będące w zarządzie Komendy Wojewódzkiej Policji.

Sąd uznał skargę za bezzasadną podzielając stanowisko wojewody, że w świetle art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31/ uchwała rady gminy zawierająca przepisy gminne nie może być adresowana do imiennie określonych podmiotów, gdyż w takim przypadku jest możliwe jedynie wydanie decyzji administracyjnej przez powołany do tego organ.

Wojewoda trafnie powołał się na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 6 października 1993 r. w sprawie III SA 680-681/93 - ONSA 19941994 Nr 4 poz. 145, dotyczący zwolnienia od podatku od nieruchomości takich podmiotów, jak: Komenda Rejonowa Straży Pożarnej, Rejonowa Komenda Policji i Kolumna Transportu Sanitarnego.

Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznający niniejszą sprawę w pełni podziela tezę i uzasadnienie powyższego wyroku, dochodząc do wniosku, że odnieść je można także do stanu faktycznego niniejszej sprawy.

Istotnie bowiem uchwały rad gmin, wydawane na podstawie upoważnień zawartych w art. 7 ust. 2 i art. 12 ust. 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, stanowią przepisy prawa powszechnie obowiązującego na obszarze gminy, to jest przepisy gminne w rozumieniu art. 40-42 ustawy o samorządzie terytorialnym i jako akty normatywne nie mogą być adresowane do konkretnie /imiennie/ określonych podmiotów. Muszą one być adresowane do nie określonego kręgu osób, bez względu na to, jakiej faktycznie ich liczby będą dotyczyły. Uchwała rady gminy zwalniająca od podatku konkretnie oznaczony podmiot przybiera w istocie postać decyzji administracyjnej, co jest nie do pogodzenia z przedstawionym podziałem. Rada gminy wkraczałaby w ten sposób w sferę decyzyjną zastrzeżoną dla innych organów.

Z tych przyczyn Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o NSA /Dz.U. nr 74 poz. 368/.

Strona 1/1